Plat

hamsunDe moeizame relatie met roem begon al ’s middags bij mijn neef die niet dacht dat het warme eiland waar hij heel bruin liep te zijn iets voor mij was. Weinig cultuur, weinig historie, veel BN’ers, schreef hij. Hij noemde wat namen die me wel iets zeiden zonder te weten waarom. ’s Avonds bespraken we in de leesclub Hermans’ Nooit meer slapen (1966). Arne, één van de Noorse studenten die met hoofdpersoon Alfred de Noorse wildernis in is getrokken voor geologisch onderzoek, zegt: ‘Eenmaal is de hele natuur bekend en voor mensen die haar bekend hebben gemaakt, zal niemand zich meer interesseren.’ Een andere onderzoeker, Mikkelsen, zegt dat het een kwestie van toeval zal worden. ‘Net zoals nu sommige mensen beroemd worden om dingen die niets bijzonders zijn.’ ’s Nachts las ik in het slot van Knut Hamsuns Mysteriën (1892) de koortsige gedachten van de hoofdpersoon Nagel, die vreest dat de verloofde vrouw op wie hij verliefd is geraakt, een groot man van hem gemaakt zou hebben: ‘Daar gaan ze dan, ze maken grote mannen van de meest willekeurige vaklui die toevallig de elektrische apparatuur hebben verbeterd of die toevallig genoeg spierkracht hebben gehad om heel Zweden door te fietsen. Ja, en men laat grote mannen boeken schrijven die het ontzag voor grote mannen bevorderen! […] Uiteindelijk zal elk dorp zijn grote man hebben, een kandidaat in de rechten, een romanschrijver, een poolreiziger van het allergrootste formaat. En de aarde zal heerlijk plat worden en simpel en eenvoudig te overzien…’

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.