Gevolgen

Ik was in het land van de zonnepanelen. Een gulle hand had ze rondgestrooid op daken en in keurige half opgerichte opstellingen op verloren grasvelden langs het spoor. Ze waren overal, maar hier even niet, nu zag ik dikke stofdraden zachtjes wiegen tussen duivenpinnen op een blauw bord met daarop 2-10 en een pijl naar beneden, wat iedereen die dit snapte en die op een van die sporen moest zijn de roltrap afstuurde. Hierboven zat het Reisezentrum waar ik gevraagd had of ik de zitplaatsreserveringen voor de trein die we gemist hadden omdat onze eerste trein vertraging had, om kon zetten naar de volgende trein. Dat kon helaas niet, zei de treinserviceman, die voor de loketten langsliep waar iedereen met een getrokken nummertje stond te wachten, om te vragen wat onze vraag was. Dat was slim, zo stonden we niet onnodig te wachten. Ik zei het weer tegen de vrouw die hetzelfde probleem had, of eigenlijk groter, want zei ging haar nachttrein naar Verona missen, en zij zei het weer tegen de jongen die alleen Engels sprak. We kregen allemaal een envelop met daarin een formulier waarmee we geld terug konden krijgen vanwege de vertraging, al bleek dat niet voor grensoverschrijdende treinreizen te gelden, maar dat ontdekten we pas in de kleine lettertjes. We dronken thee en een latte macchiato bij de Italiaanse ijssalon waar het ijs met gulle koppen lag te wachten op kopers en ik zag dus dat blauwe bord zonder duivenpoep maar met die dikke stofdraden, zo bleef geen enkele ingreep zonder gevolgen. Bij de kaartjesautomaat iets verderop stond een vrouw met een katoenen schoudertas met daarop 1000 JAHRE TECHNO.