Arbeid

tuinaardeIk zei dat ik mijn percelen had bijgewerkt. Mijn broer grinnikte. Ik zei dat ik vierhonderd liter tuinaarde had gehaald. Mijn broer grinnikte opnieuw en vroeg of ik een aanhanger achter de Suzuki had gehangen. Ik zei dat de achteras zich prima had gehouden en dat ik al 320 liter had gebruikt om de aarde in de grote bakken aan te vullen en dat ik het niet zomaar op de planten had gegooid, maar dat ik de verhoute wortels van de vrouwenmantel had gescheurd en teruggezet en de dikke wortelklompen van de hosta eruit had gespit en in tweeën had gesneden en in de verse aarde terug gestopt en dat ik de maagdenpalm er ook uit had gehaald en gesplitst en maar een fractie had terug geplant en nu was het wachten of het allemaal zou aanslaan. Toe maar, zei mijn broer en ik wist dat er een lachje om zijn mond lag, daarvoor hoefde ik hem niet te zien, dat zag ik door de telefoon heen. Tegenover hem vent ik mijn tuinwerkzaamheden op postzegelformaat altijd flink uit. Hij bewerkt 63 hectare. Tessa de Loo woont en werkt in Portugal. ‘Als het even niet lukt,’ zei ze in een klein portretje in het kader van de Boekenweek, ‘dan loop ik naar buiten, de natuur in.’ Vroeger woonde ze in Amsterdam. ‘Veel te veel culturele prikkels,’ zei ze. Als ze met een dik boek bezig was, had ze geen behoefte aan het werk van anderen, geen toneelstuk, geen film, geen schilderij. Dat haalde ze in de periode tussen twee boeken wel weer in. Vanochtend liep ik mijn natuur in en inspecteerde de plekken met de verse aarde. In de bak van de vrouwenmantel waar nog bijna niks boven de aarde uitkomt had een kat gescheten.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.