Macht

Ik zei dat ik voor de thee zou zorgen en vroeg of het eerste zakje al op was. Al lang, zei de groenteboer. Ik had hem een zakje losse groene thee gegeven om uit te proberen na dat gedoe met die suiker in de Lipton-thee. En net als ik wilde hij niks anders meer dan die fluweelzachte groene thee, gezet van hele goede blaadjes. De theewinkel zat in het centrum en daar kwamen zowel hij als ik niet zo vaak. Ik zei dat Albert Heijn sinds kort goede biologische thee zonder toevoegingen in het assortiment had. Het haalde het niet bij de Japanse Sencha van Simon Lévelt, maar het was beter dan de troep van Lipton en Pickwick. Bij Albert Heijn kwam hij niet meer, zei de groenteboer. Ik vroeg waarom en toen kwam het. De zetbaas van het AH-filiaal had geklaagd over de kisten aardappelen die de groenteboer al sinds mensenheugenis buiten uitstalde. Ook had hij een oude boerenkar met daarop groente en fruit buiten. Het had iets weg van een Franse markt, je kon er tussendoor lopen, het zag er heel gezellig uit. Die AH-baas had gezegd dat het voor het ‘buitenbeeld’ niet goed was, de winkelbeleving moest volgens hem binnen plaatsvinden. En de kapper en de slager hadden zich erbij aangesloten. De groenteboer had nog foto’s gemaakt van de AH-winkelkarren die ook buiten stonden, maar het pleit was met de eigenaar van het winkelcentrum beslecht en zelfs de boerenkar had de groenteboer verkocht, want die zou te hoog zijn en nu had hij voor 2100 euro een buitenschap moeten kopen dat precies voor zijn winkel paste, maar allemaal rechttoe rechtaan, niet zo gezellig als die schuine oude kar en ook de aardappelen waren dus weg buiten. Hij verkocht twintig kisten per week minder. Van je collega-ondernemers moet je het hebben, dacht ik. Ik zei dat ik solidair zou zijn en deze AH zou boycotten. Ik kreeg een Ugli mee. Om uit te proberen. Thuis surfde ik onmiddellijk naar de site van Simon Lévelt. Ik bestelde een kilo groene Japanse Sencha-thee. Als het mee zat, zou het er morgen zijn.