Er passen veertien mandarijnen/sinaasappeldozen in ons autootje: drie boven op elkaar op de passagiersstoel, drie stapels van drie op de neergeklapte rugleuningen van de achterbank en dan nog twee onder de achterdeur. De eerste keer rij ik met twaalf gevulde dozen naar de kerk waar om de week op dinsdagmiddag de bazaar wordt opgebouwd. Gastvrouw M zegt dat ik de auto gewoon even het plein moet oprijden en dan de alarmlichten aan. Ze komt met… lees meer >>

Gisteren kwam mijn broer op de koffie, hij was in de buurt, wat makkelijke kleren kopen voor I, hij had nog wat tijd tot het middagbezoekuur begon. I was van het ziekenhuis verhuisd naar een plek niet zo ver bij ons vandaan. Anders dan in het ziekenhuis waar je van 11 tot 21 uur mag binnenlopen, zijn de bezoektijden hier strak, twee uurtjes voor de avondboterham, dan moet het bezoek weg en dan mag je… lees meer >>

Het is al half zeven als de bel gaat. Het zijn de mannen van het transportbedrijf die een nieuw slaapbankonderstel komen brengen en het eerder gebrachte, maar hier en daar beschadigde, zullen meenemen. Ik zeg dat ik het niet helemaal plat in de doos heb gekregen omdat het ook niet helemaal op de Ikea-manier in de doos zat. ‘Och mevrouw,’ zegt de langste, ‘u moest eens weten hoeveel mensen niet eens de moeite nemen om… lees meer >>

Een ansichtkaart vanuit Legerplaats Oldenbroek, 1936, op de voorzijde een troep soldaten met grote pannen tussen hen in, achter hen de kazerne. In 1937 een kaart uit Oisterwijk, een derde kaart waarvan het jaartal niet leesbaar is uit Druten. Dan een sprong naar najaar 1939. De kaart van mijn latere oud-oom aan mijn oud-tante en naamgeefster komt dan uit Wamel-Gelderland. Waarschijnlijk is hij een van de 280 duizend soldaten die eind augustus 1939 – luttele… lees meer >>

Papieren, krantenknipsels en ordners gaan langzaam. Gisteren was ik er al mee begonnen. De meeste krantenknipsels deed ik in de oudpapierbak, een paar legde ik opzij. ‘Directeur Fukushima te ziek om te werken’ (Volkskrant 29.11.2011); ‘Hartstocht is verdwenen uit de economie’ (Volkskrant 31.10.2011); ‘Waternimfen op leeftijd’ (Volkskrant 8.11.2011). Van dat laatste bericht herinner ik me de foto nog. Een Japanse vrouw, in de zestig, in een zwart duikpak zonder zuurstoffles met een verzwarende gordel om… lees meer >>

De groentedochter had de Mexicaanse witlofschotel met tortillachips geprobeerd. ‘En?’ vroegen we. Ze vond er niet veel aan. ‘Heb je de saus wel pittig gemaakt?’ zei ik. Ze had tacosaus gebruikt, en wat zoete chili. ‘Oh nee,’ zeiden we, salsasaus natuurlijk en dan eventueel nog wat chilipeper erbij. En beter kidneybonen dan alleen bruine bonen. En had ze er een lekkere laag geraspte oude kaas overheen gestrooid? Nee, jong belegen. ‘Oooh,’ zeiden R en ik… lees meer >>

Mijn broer zei dat de landbouw een heel stuk CO2-uitstoot van andere industrieën kon compenseren. Hij doelde niet op de veeteelt – daar kwam lachgas vrij en als het om opwarming gaat heeft één gram lachgas hetzelfde effect als 300 gram CO2 – maar op zijn eigen professie, de akkerbouw. Om te groeien halen gewassen koolstof uit de lucht en zetten die om in zuurstof. Als de boeren na de oogst hun land dan niet openscheuren… lees meer >>