Een handvol medereizigers, in de metro is het niet moeilijk afstand te houden. Niemand hoeft knoppen aan te raken, de deuren gaan vanzelf open. Ook op het drukste metrostation van Nederland, waar op een normale dag – dat wat tot voor kort een normale dag was – gemiddeld meer dan 128 duizend mensen per dag in-, uit- en overstappen, is de afstand goed te bewaren. Niemand rent, niemand heeft haast. Boven op straat is het… lees meer >>
We lopen over een zandpad, links en rechts bomen, verderop een vlakte met heel kort gras, en nog weer verderop en veel hoger dan aan de rand van de kuil waar wij zijn, opnieuw bomen en tussen die bomen af en toe een glimp van een wit landhuis. Overal vogelgezang, het gehamer van spechten. Af en toe andere wandelaars, we passeren elkaar op gepaste afstand. R zegt dat waar nu dat korte gras is vroeger… lees meer >>
Het was bij onze oosterburen niet anders dan bij ons. Ook de Müncheners hadden afgelopen weekend nog massaal op de terrassen gezeten in een aangenaam voorjaarszonnetje, waarna de horeca dichtging, en ook zij hamsterden wc-papier, conserven, rijst en pasta. In Berlijn was het al niet anders. Zelfs bij de Bio Laden waar alles twee keer zo duur is dan in een gemiddelde supermarkt, waren de schappen leeg. Onze vriendin die met een van de laatste… lees meer >>
De premier heeft gesproken, de strategie is duidelijk. Dat geeft handelingsperspectief. De sterksten werken door op plekken waar ze in contact komen met anderen en risico’s lopen, niet ongecontroleerd uiteraard en zo min mogelijk, maar toch. De sterksten gaan naar de winkel voor voedsel, niet alleen voor zichzelf maar ook voor de mensen die het virus slecht kunnen hebben. Een deel van hen die eropuit trekken zal door het minimale contact ziek worden en dat… lees meer >>
‘Uw geboortedatum is 17 maart 1963?’ vroeg de laborante. ‘Klopt,’ zei R, ‘morgen is het zover.’ ‘O ja,’ zei de laborante. Ze duwde papieren handdoekjes tussen zijn buik en zijn spijkerbroek, spoot toen gel op zijn buik. Daarna begon ze met het platte witte doosje over R’s buik te manoeuvreren. De donkerblauwe gordijnen in het kleine kamertje waren dicht. Ik keek naar het scherm, maar zag geen foetus, ook geen baby. Ik wist niet wat… lees meer >>
Vandaag is mijn oom tachtig geworden. Op de app stippen we ook de toestand in het land, in de wereld aan. ‘Het is een verjaardag die ik niet gauw zal vergeten,’ schrijft hij. Andere jaren hadden hij en mijn tante op zo’n dag altijd wel wat buren en vrienden op de koffie, maar die zijn allemaal op leeftijd en dus is het nu niet verantwoord. ‘We moeten er samen maar wat van maken,’ schrijft hij.… lees meer >>
’83 kilo,’ zegt R. Ik frons een rimpel boven mijn neus. Da’s een kilo minder dan twee dagen geleden. En heel wat kilo’s minder dan, ja, dan wanneer? ‘Je hebt me toch altijd slank gewild?’ zegt hij en omhelst me. Ik leg mijn handen op zijn taille waar zolang als ik hem ken houvasthammetjes zitten – het woord love handles ontdekte ik pas toen R een ‘Life begins at 30’-beker kreeg met daarop ook woorden… lees meer >>
