Op de tweede dag van de ommetjes-reeks is de kans op regen honderd procent, de storm die de hele nacht tegen het huis heeft gebeukt en aan de lichtkoepel getrokken is nog niet helemaal tot rust gekomen. Ik trek mijn hardloopbroek aan, daaroverheen mijn wandelbroek en daaronder mijn wandelschoenen. Om mijn hals wikkel ik een sjaal, mijn bovenlijf pak ik in met een fleecejack en daaroverheen mijn regenjas. Op mijn hoofd een muts, om mijn… lees meer >>

Vriend M was sinds half maart niet meer op zijn werk geweest. Zijn werkgever wilde het niet hebben. Eén keer vereiste de aard van het werk een rit naar Utrecht, maar toen had M een kuchje, een snotneus, zoiets, en ging het feest niet door. Om het thuiswerken wat op te fleuren heeft hij zijn werkkamer flink gepimpt met een hoog-laagbureau, een bureaufiets, een stepper, en een professionele camera inclusief een nieuwe heldere lichtbron van… lees meer >>

Haar benen zijn gestrekt, haar voeten rusten op een systeembureau dat onder een raam staat met uitzicht op een herfstig, golvend landschap met een smalle weg, in de verte het dak van een ander huis. Ze leunt achterover in een zwarte bureaustoel met een dikke rugleuning en een witte schapenvacht onder haar billen. De bureaulamp schijnt voor de gelegenheid recht op haar hoofd, maar haar ogen hebben er geen last van want die kijken over… lees meer >>

Zo zacht de nacht, nog zachter de dag. Geen dief taalt naar onze huiselijke warmte. Wanneer de schemer valt en N van de groentenvrienden voorstelt ‘spruiten misschien?’ en wij bij de grootgrutter spinazieburgers in de bonus kiezen, en R’s gezicht op mijn voorstel ‘frietjes?’ oplicht als van een kind dat het p-woord hoort, verdrijft de oven ruimschoots de rilling die de avond doorgaans brengt. Hoeft geen vinger het wieltje van de thermostaat te beroeren op… lees meer >>

Of ik mijn mond open kon doen, vroeg A. A is niet mijn tandarts, maar mijn cellojuf. Ik deed mijn lippen van elkaar en liet mijn onderkaak zakken. A zei dat ze mijn tanden wilde zien. Ik voegde een kiespijnlach toe waardoor mijn lippen opkrulden. Eigenlijk vroeg ze me of ik wilde stoppen met het verpulveren van het porselein in mijn mond. Eigenlijk vroeg ze me of ik kon ontspannen. Ik dacht aan de filmpjes… lees meer >>

En daar was ie dan plotseling weer: de grote bonte specht. Zij of hij – ik kreeg de achterkant van het koppie niet te zien – hipte op de stam van de amberboom omhoog, precies aan de kant die ik niet kon zien, al stak ie gelukkig wel regelmatig de kop en de snavel even in beeld terwijl ie wat van de stam pikte. Daarna vloog de specht naar de tuin van de buurvrouw en… lees meer >>

Nu ik de berg heb herontdekt, moet ik ernaar terug. Het is de eerste dag van de tweede schoolsluiting. Aan het begin van het schelpenpad haal ik twee tienermeiden in die aan het wandelen zijn, lang zwart haar, lang blond haar. Het blonde haar zegt: ‘Zij vraagt echt iedere les: heb je een goede plek om te werken, heb je een goede laptop of computer, heb je voldoende rust om je werk te doen? Voel… lees meer >>