Ik ging niet op de lange bank zitten, maar op een stoel in de rijrichting. Een jongetje rende heel hard door het gangpad. Hij ging de deur voor zijn moeder open houden, riep hij en hij kreunde onder het gewicht van de glazen deur. Die lange bank heette eigenlijk een loungehoek, dat had ik op het NOS-journaal gezien. Zoals de Belastingdienst het niet leuker kon maken, maar wel makkelijker, zo kon de NS het niet… lees meer >>
Ik vertelde over de leerlingen op rij tien en twaalf en over de kill-beweging die een docente maakte naar een leerling aan de andere kant van de zaal die een zak chips liet rondgaan. Renate zou eens vragen of het haar leerlingen waren geweest. Ik zei dat het mij meer leerlingen leken, die vanuit Engels naar Hamlet moesten, geen theaterhavo-leerlingen. Theaterleerlingen pik je er toch wel uit, zei ik. Renate moest lachen. Zij merkte soms… lees meer >>
Ik was net weg uit het keurige landje, opgestegen en gedaald door het wattentapijt waarboven de zon altijd schijnt, en nu was ik er al weer, als het ware, via Hamlet en zijn vader, de vermoorde koning van Denemarken. De dramatische setting was kasteel Elsinore. Ik wist niet waar het lag en of het echt bestond, ik zou het moeten opzoeken. De vrouw die om kwart over zeven de inleiding deed, had stage gelopen tijdens… lees meer >>
Ik liep langs kleurig beschilderde houten schotten en muren, er waren paden van aangestampte aarde en hier en daar ook een weg van steen of asfalt. Er waren bouwsels van hout en plastic tussen bomen, houten huizen hier en daar waartegen oude fietsen, een kar, rommel, een oude loods met hout waar ooit ramen hadden gezeten, hier en daar een oliedrum waarin een vuurtje en veel walm erboven. Er waren jongelui en oudelui met lange… lees meer >>
Ik zag mensen rennen langs Sortedams So, een van de drie vijvers midden in de stad. Het leek op de renners langs het Jacqueline Kennedy Onassis reservoir in New York, behalve dat er hier geen park om het water lag en dat de mensen hier een normaal postuur hadden. Er waren jonge mensen, oudere mensen, vrouwen, mannen. Ze zagen er vrolijk uit in hun kleurrijke kleding. Ook vlakbij het hotel waren veel renners, die kozen… lees meer >>
Ik mocht de krant meenemen, ook al nam ik natuurlijk geen abonnement. De man met de houten kar waarin stapels kranten zei dat Politiken de krant met de grootste oplage was en centrum links. Ik vroeg wat de prijs van een jaarabonnement was. Duurder dan in Nederland, zei ik. Zeven dagen in de week thuisbezorgd, zei de man. Zeven dagen? vroeg ik. Op drie dagen na het jaar rond, zei de man. Toen ik erover… lees meer >>
Ik raakte gewend aan de kou. Ze deed me denken aan de boeken van Knausgard, waarin mensen voortdurend mutsen, sjaals en dikke jassen van hun lijf pellen en besneeuwde schoenen in het voorhalletje achterlaten. Ik raakte ook gewend aan de autoluwheid die eerder deed denken aan een slaperig dorp dan aan een wereldstad. Ik flaneerde op de brede trottoirs, vrouwen droegen stoere gympen, geen moeilijke schoenen, ik keek uit bij het oversteken van de brede… lees meer >>
