Wereld

Ik raakte gewend aan de kou. Ze deed me denken aan de boeken van Knausgard, waarin mensen voortdurend mutsen, sjaals en dikke jassen van hun lijf pellen en besneeuwde schoenen in het voorhalletje achterlaten. Ik raakte ook gewend aan de autoluwheid die eerder deed denken aan een slaperig dorp dan aan een wereldstad. Ik flaneerde op de brede trottoirs, vrouwen droegen stoere gympen, geen moeilijke schoenen, ik keek uit bij het oversteken van de brede fietsstroken waar iedereen, jong, oud, sjiek, student, met kinderbak voor of achter, minstens twintig kilometer per uur peddelde. De stad was van hen en van de wandelaars. De prijzen in cafés en restaurants waren even schrikken geweest, maar ook die wenden en we vonden op zaterdagavond met wat moeite en een half uur wachten een plekje bij een Mexicaan. Het blonde meisje dacht dat we Duits waren, ze zei dat ze voor een Nederlandse architect had gewerkt die haar het liedje Schipper mag ik overvaren had geleerd. Op de eerste zin na kon ze het alleen nog hummen, en ze had over de Black Piet-discussie gehoord, die ze vreemd vond en ik ging er niet op in of ze die discussie vreemd vond of het verschijnsel Zwarte Piet. Omdat ze ons voorgerecht vergaten, kregen we daarna extra aandacht. De man die deze avond de leiding had, was Iraans, hij was na de revolutie van 1979 vertrokken en dan was er nog een Mexicaan die ‘food’ studeerde in Kopenhagen. Een vriend uit zijn geboortedorp studeerde in Delft, zei hij, robotica. We liepen terug naar het hotel. In de lobby haalde ik nog even mijn mail binnen en vulde ik een enquête in van de dochter van een vriendin die onderzoek doet naar alibi’s. Ik werd verdacht van betrokkenheid bij een roofoverval op zaterdagavond om 21.45 uur. Of ik wist waar ik op dat tijdstip was. Ik hoefde niet lang na te denken, het was maar 2,5 uur geleden. Ik vulde in dat het nu zaterdag was, maar later bedacht ik mij dat dat helemaal niet klopte, het was al zondag. In de politieverhoren zou me dat iedere keer worden ingewreven, dat als ik al niet eerlijk was over zoiets, ik verder ook wel wat te verbergen zou hebben.