Ik was de afgelopen dagen voortdurend begonnen maar niet tot een afronding gekomen met mijn dagelijks schrijfoefening op deze plek. Er was te veel nieuws, ik moest het volgen, ergens was een gitzwarte thriller opengeslagen en ik kon niet stoppen met lezen, omdat de plot gruwelijk sterk was. Een asgrauw begin met surrealistische trekjes, mensen die door de wolken uit de lucht vallen, in een onaangeharkt gebied met onstuurbare vechtjassen, met tronies waarvan Hollywood de… lees meer >>

Ik zag alweer gespannen draden, deze waren bruin, die van gisteren waren groen. De bruine zaten in een rechthoekig perspectiefraam. Ik las dat het dezelfde afmetingen had als het papier of doek waarop Van Gogh zijn schets of studie maakte. Vanuit diverse punten in het raam spanden draden naar een tegenovergestelde hoek of kant, ze kruisten elkaar in het midden, taartpunten, ik dacht aan het flesje Brasso zilverpoets dat mijn moeder twee keer per jaar… lees meer >>

Ik was al een tijdje in Arles, via de brieven van Van Gogh. In juli 1888 had hij Joseph Roulin bereid gevonden model te zitten. Roulin was de postbode. Vincent schrijft over hem aan zijn zuster Wil: ‘een kop zowat als die van Socrates, haast geen neus […] hoog gekleurde volle wangen, een grote baard peper en zout’,  aan collega-schilder Bernard: ‘hij is verschrikkelijk republikeins’ en aan zijn broer Theo: ‘een kerel, interessanter dan heel… lees meer >>

Ik had iets geprobeerd bij de incheckpoorten waarvan ik vermoedde dat het niet kon en het ging ook niet echt en dus keek ik op Mijn NS in mijn reishistorie om te kijken hoe het precies zat. Het was zoals ik al vermoedde, maar ik ontdekte ook nog twee merkwaardige transacties van een week eerder met ieder 10 euro erachter. De NS vonden het kennelijk ook merkwaardig, die hadden er in rood bijgezet Niet in-… lees meer >>

Ik zag eendagskuikens in vrolijke snackdoosjes. Een hoogwaardig product, zei de man die in Europa de grootste verwerker van dit eiwitrijke voedsel was. Voor de dierentuinen waren er grootverpakkingen, dozen waarin tweehonderdvijftig eendagskuikens. Het was fideel. Ik hoefde ook niet meer met pijl en boog op pad, of dagen lang te zoeken naar vruchten, zaden en noten, een korte wandeling naar de supermarkt volstond. Katten, dierentuindieren maar ook wilde ooievaars die ruim werden bijgevoerd op de… lees meer >>

Ik rende langs het water. De zaterdagmiddag was voor de rustige recreant: een bejaard stel zonder trapondersteuning, een vader met twee kindjes in een fietsbak, wandelaars, een enkele wielrenner, maar niemand ging tekeer alsof de politie op zijn hielen zat. In de buurt van De Prins zaten de eenden rustig op hun met poep afgebakende stuk van het asfalt. Het kon ook het weer zijn: drukkend warm, maar doenlijk door de bewolking en een windje.… lees meer >>

Ik bekeek de briefschrijfster. Ze had het dikke Perzische tafelkleed een stukje weggeslagen. Haar papier lag op het vlakke houten tafelblad. Wat ze schreef bleef verborgen. Ik kende bijna geen huiskamer meer waarin nog een tafel met daarop een dik kleed, trouwens ook bijna niemand meer die nog pen en papier hanteerde, laat staan om een brief te schrijven. De briefschrijfster had een goede plek, naast het meisje met de parel. Aan de andere kant… lees meer >>