Focus

Ik was de afgelopen dagen voortdurend begonnen maar niet tot een afronding gekomen met mijn dagelijks schrijfoefening op deze plek. Er was te veel nieuws, ik moest het volgen, ergens was een gitzwarte thriller opengeslagen en ik kon niet stoppen met lezen, omdat de plot gruwelijk sterk was. Een asgrauw begin met surrealistische trekjes, mensen die door de wolken uit de lucht vallen, in een onaangeharkt gebied met onstuurbare vechtjassen, met tronies waarvan Hollywood de casting niet beter had kunnen doen, iedereen snakt naar een afronding, een Oekraïense bij de bloemenzee in Kiev zegt huilend: ‘deze mensen wisten misschien niet eens waar Oekraïne lag, en nu sterven ze vanwege dit land’, maar in plaats daarvan breidt de ellende zich gedoseerd uit tot en met stilstaande vleeswagons, waarvan de associatie met veewagens ruim zeventig jaar geleden niet ver is, in de brandende hitte op een verlaten station aan een spoor van nergens naar nergens met een Van Warmerdam-achtige machinist en een felroze gelippenstifte stationsmevrouw. Een schrijver behoeft saaiheid. Freek de Jonge zei gisteren in Zomergasten dat focussen is: steeds sterker denken aan steeds minder en tenslotte volledig denken aan niks.  Zijn keuzefilm was Songs from the second floor. Een man klampt zich vast aan het been van Pelle, zijn baas, die van een hogere baas onder een zonnebank te horen heeft gekregen dat ‘700’ nog niet genoeg is, het moet naar 1000, en dus heeft Pelle de man aan zijn been ontslagen. Voortgetrokken aan Pelles been over de vloer schreeuwt de man: ‘maar ik werk hier al dertig jaar.’ Collega’s kijken door een deurkier en sluiten haastig hun deuren als de ontslagen man alleen achterblijft. In Trouw las ik dat de topman van Microsofts mobiele telefonie het ontslag van 12.500 mensen per mail aankondigde met als aanhef Hello there. De oppertopman van Microsoft liet een aanhef in zijn mail helemaal achterwege toen hij zijn ondergeschikten liet weten dat er 18.000 van hen uit zouden vliegen. In ongebreidelde vrijheid doen we andere mensen tekort, zei De Jonge. Kaders waren nodig, en kadaverdiscipline, je hoefde maar twee letters toe te voegen. Ik zag alleen nog niet hoe we die Donetsk-vechtjassen en Microsoft-bazen op een aankleedtafel kregen zodat we ze konden inbakeren.