Ik liep al drie dagen met Gary Kasparov in mijn hoofd. Poetin is gevaarlijker dan Hitler, zei hij zondag in Buitenhof, ‘hij weet dat er voor hem buiten het Kremlin geen leven is, hij zal alles doen om aan de macht te blijven.’ Dertig jaar geleden was ik direct voor Kasparov. Schaaktoernooien waren toen nog wereldnieuws, vaak vonden ze plaats in de Sovjet-Unie, er was nog een Koude Oorlog en journalisten grepen ieder kijkje achter het… lees meer >>
Ik begreep dat broccoli geen groente voor de zondag was. Het waarom werd me niet helemaal duidelijk, maar wat wel kon waren boontjes, witlof met ham en kaas, asperges. De asperges waren inderdaad heerlijk, ik at ze vrijdag, uit Limburgse volle grond, al wilde niemand dat geloven, maar toch was het zo, via een systeem van verwarmde grond. Uit de kas had de groenteboer ze ook weleens gehad, maar daar zat geen smaak aan. Asperges… lees meer >>
Ik zag een noodkreet in de uitspraken van de top van ING en ABN Amro over de salarisverhogingen van hun bestuurders. Ze hadden Joris Luyendijks Dat kan niet waar zijn heel goed gelezen en pagina 88 uit het hoofd geleerd. ‘Het past helemaal binnen de wet,’ zeiden ze honderd keer. Bij iedere vraag met morele termen (goed, fout) keken ze vies en dat was logisch, want de financiële sector had die termen afgeschaft. Kon je… lees meer >>
Ik stak achter de bus over, net voor een lijkwagen. In de opleiding leerden we rouwauto zeggen, maar wie rouwt er om een auto? Iets verderop in de groenstrook hurkte een geblondeerde vrouw in een sportbroek, hoofd iets gebogen, haar camera dichtbij een van de duizenden narcissen. De lucht was grauw. De maan schoof straks tussen de aarde en de zon, ik keek naar het grijze wolkenpak. Een eclipsbril had ik niet. In de krant… lees meer >>
Ik luisterde in de herhaling naar Lucas de Man in Kunststof Radio. Iedere tweede zin kon ik wel noteren, zoveel raaks zei deze jonge regisseur, schrijver, presentator, theatermaker. Op televisie maakte de NOS live een B-film met een door de traagheid van de werkelijkheid noodgedwongen dunne verhaallijn, gecompenseerd door een Mastroianni-achtige hoeveelheid figuranten en een continue stroom winnaars en verliezers: was het niet ten opzichte van de vorige keer dan wel ten opzichte van willekeurig… lees meer >>
Ik wilde sommige halmen en aren helemaal niet afknippen, zo sierlijk wiegden ze nog in het eerste echte lentezuchtje, maar alle tuinboeken zeiden dat het moest. En wie was ik. Ik klom een paar keer in de vuilcontainer: uitgebloeid siergras is niet zwaar, maar neemt onaangestampt veel plek in. Hoe ging dat in de echte natuur? Vraten dieren daar de strokleurige halmen op om zo het jonge frisse opschot weer alle ruimte te geven? Of… lees meer >>
Ik feliciteerde R. Het was nog voor middernacht, maar ik voelde me slaperig en het mini-doosje met roze strik brandde in mijn broekzak. Ik nam een risico. Eerder die avond had R gezegd dat cadeaubonnen en vouchers waarmee de ontvanger nog dagenlang winkels moet afstruinen een echtscheiding waard zijn. Nu zat zoiets niet in het doosje met roze strik, het was meer een soort game met codes en coördinaten om nog niet helemaal te verklappen… lees meer >>
