Ik schreef over een gekookt ei, zo eentje dat mijn hoofdpersoon het allerlekkerst vindt: niet langer dan vier minuten gekookt, een halve minuut korter is misschien nog beter, in ieder geval precies de tijd die nodig is om het eiwit net te laten stollen, maar niet het eigeel, dat moet nog vloeibaar zijn, zodat je, als je het kapje voorzichtig van het ei tikt, een stukje brood zonder korstjes in dat vloeibare geel kunt dopen.… lees meer >>
Ik had lang geaarzeld maar toen toch maar het zwaarste wapen ingezet en haar vader gebeld. Prompt had ik contact. ‘Nu is papa boos,’ appte ze. ‘Is dat erg?’ vroeg ik. Zij: ‘Ik hou er niet van als mensen boos op me zijn.’ Ik: ‘Alleen mensen die van je houden, worden soms boos. Ik geloof trouwens niet dat hij boos is, hij is bezorgd. Alleen mensen die van je houden, verspillen hun energie aan zorgen… lees meer >>
Een vrouw, of is het een man in die lange dikke jas, aan de slootkant, ze heeft iets in haar hand, waaraan een gespannen lijn zit, van deze afstand nauwelijks te zien, de wind laat het licht trillen. Vist ze? Of is dat beetje wit aan die slootkant het begin van een hondje? De jongen met kortgeschoren achter- en zijkanten heeft zijn lange haardos bovenop in een staartje gebonden en ter hoogte van zijn kruin… lees meer >>
Er zitten maar een paar dagen tussen en toch is er niks meer over van de witte weilanden. Groen zijn ze, drassig groen, da’s anders groen dan fris groen. In de kaarsrechte sloten laat de wind, of is het de stroming, het water kabbelen. Zwanen schrijden door het gras, schapen in hun vuile winterjas happen dicht op elkaar hun maaltje bij elkaar, nergens meer ganzen in V-formatie. Andere vogels verwelkomen me al zoveel ochtenden deze… lees meer >>
Net als ik probeer van dat nare gelijkhebberige trekje af te komen, moet het toch even. Op 17 december had ik mijn hele dag verprutst met het kijken naar het verdwenen-bonnetjesdebat waarin de laatste woorden van de premier waren: ‘Ik ontraad de motie van afkeuring. Het kabinet heeft geen beleid gevoerd op het niet boven water krijgen van alle feiten.’ Die laatste woorden had ik eruit gepikt. Daar was iets mee. En daar blijkt nu… lees meer >>
Het vernuft van het lichaam. Als je je verslikt, bijvoorbeeld in een paar broodkruimels en je mond zit net vol warme thee, dan krijg je eerst de gelegenheid om die thee en broodresten weg te slikken naar de slokdarm, voordat de knop wordt ingedrukt die, of je nu wilt of niet, je mond opent en je middenrif en buik krachtig samentrekt waardoor er lucht omhoog wordt gestuwd die de verdwaalde broodkruimels al hoestend uit de… lees meer >>
Hij zat er als een kleine Rodin-denker, zei mijn zus, op de onderste traptrede van het rijtjeshuis waar hij was geboren, met een hand onder zijn hoofd, ernstig kijkend, boekje op schoot, vier-en-een-half jaar oud en sinds een paar dagen op de kleuterschool. ‘Nu heb ik echt nergens tijd meer voor,’ verzuchtte hij. lees meer >>
