Er was een kinderkoor, een dozijn kinderen in de basisschoolleeftijd. De oudsten achteraan, de vier-, vijf-, zes-, zevenjarigen vooraan. Eentje zwaaide, eentje zag iets helemaal links naast de piano, eentje kantelde zijn voeten naar buiten en weer terug en weer naar buiten en weer terug, eentje duwde zijn knuist in de zoom van zijn iets te lange t-shirt en trok het vijftig centimeter naar rechts, zeker drie keken gebiologeerd naar de baby vlak voor hun… lees meer >>

Mijn neef – met wie ik wel eens naar Feyenoord ben geweest en die dit seizoen vast en zeker in zijn nopjes is – appte in reactie op het stukje van 1 november: ‘Ik klaag niet maar mis het wel.’ Al was het al na middernacht toen ik het las, ik maakte onmiddellijk een nieuw stukje. Ik moet doen alsof ik een winkelier ben, zei ik tegen mezelf. Een winkelier met klanten die ’s ochtends… lees meer >>

Windstil. Ik reed de groene bak van de voortuin naar de achtertuin en veegde de gele en rode bladeren bij elkaar. Natuurlijk was het goed om wat blad te laten liggen, het beschermt tegen vorst, het is fijn voor dieren. Maar er zou nog genoeg komen. De amberboom moest nog zeker de helft van zijn blad loslaten, de blauwe regen nog bijna alles. Bovendien was het een fijn klusje. Japanners schijnen met dit soort dagelijks… lees meer >>

‘In je lies?’ riep ik. ‘Een voetje?’ Ik wreef over mijn lies en probeerde me een voorstelling te maken van het onvoorstelbare. ‘Kom hier,’ zei Renate. Ze nam mijn handen in haar handen en duwde met haar handen mijn handen op haar buik. ‘Hij zit nu rechtop, hier het hoofdje,’ en ze duwde mijn handen nog iets steviger in haar buik en verplaatste daarna mijn handen naar beneden, ‘en hier de billen.’ Ik voelde vooral… lees meer >>

De groentevriend somberde. Iedere ochtend keek hij, en iedere keer weer geen nieuw stukje. ‘Je bent de eerste die klaagt,’ zei ik. Ze waren de vorige avond naar een super boost geweest, met Jörgen Raymann. Alles in het leven moet geboost, dus ook de groenten. Vijf bijeenkomsten in het land voor iedereen die in de groenten en het fruit zat. ‘En?’ vroeg ik. De groentevriend was duidelijk niet geboost. Hij deed alles al voor de… lees meer >>

Patrick IJzendoorn bericht vandaag in de Volkskrant dat de Britse regering duizenden halverwege de vorige eeuw veroordeelde homo- en biseksuelen een generaal pardon geeft. Homoseksualiteit was tot 1967 strafbaar op het eiland, schrijft hij, en in de jaren negentig werd nog een homostel veroordeeld voor seks op een hotelkamer, omdat de afschaffing van de strafbaarstelling alleen de privésfeer betrof en de Britse rechter een hotel niet privé genoeg vond. Ik denk: nu niet zelfgenoegzaam zijn… lees meer >>

Als er vogeltuintellingdag is, dan is ie er nooit, maar als ik aan het opruimen ben, dan altijd wel. De roodborst. Nu zit ie op de rand van de kruidenbak, zoëven op een van de takken van de braam. Overal waar  ik net geweest ben, duikt ie op. Misschien is ie dol op het geluid van de bezem, misschien verwacht ie wormen of insekten, misschien is het gewoon een opgeruimd type. lees meer >>