D bleek net zo’n beroerde pillenslikker als ik. Het zal in de familie zitten. Ik had een oma die ze ook niet weg kreeg, en die zo’n pil nog een dag in haar keel voelde steken. In het pijnstillingsarcenaal van D zaten 1000 mg paracetamollen ter grootte van een cashewnoot. D keek er mismoedig naar, de tranen niet ver weg. Wacht, zei ik. Ik deed de joekel in een boterhamzakje, pakte de hamer uit de… lees meer >>
Een prachtige documentaire over Eva Hesse, kunstenaar, gisteren op NPO2. Ik had nog nooit van haar gehoord en was daarom blij dat het tv-programma Close Up mij liet kennismaken. Hesse, geboren in Hamburg in 1936, in een joods gezin, verhuisde voor de oorlog via Nederland en Groot-Brittanië naar de Verenigde Staten. (Hadden de geallieerden het vermoorden van joden in de concentratiekampen kunnen tegengaan door bombardementen op Auschwitz of de spoorlijnen? Daarover – dit is even… lees meer >>
In dit huis nog twee klokken die een menselijke hand nodig hebben om bij de tijd te zijn: het magnetronklokje met zijn blauwe cijfers waarop ik altijd even kijk om te bepalen of ik zal rennen of wandelen naar de metro, en de wekkerradio met zijn steeds zwakkere rode cijfers. Die wekkerradio gebruik ik alleen nog om radio te luisteren, analoog, alleen radio 1 is nog fatsoenlijk te ontvangen. Bij het ingaan van de wintertijd… lees meer >>
Het geluk van sneeuw zien, vrijdagnacht, net voor het slapengaan. Heel even overwoog ik nog wat voetstappen in dat maagdelijke poedersneeuwlaagje te zetten. De volgende dag was het er nog, nog dunner, ik dacht, misschien duurt het wel weer heel erg lang voor ik opnieuw sneeuw zie, hier in de straat, in de tuin. Door de natte sneeuwrestjes liep ik naar de winkels. De mevrouw van de sigarenzaak zei dat de krant een dubbeltje duurder… lees meer >>
Ik zag het Jeugdjournaal. Het Jeugdjournaal was op reportage om te kijken wat kinderen doen in de vakantie. Het ging over shoppen. Overal was sale. Het Jeugdjournaal vroeg kinderen wat er zo leuk was aan shoppen en sale. Bijna alle kinderen zeiden: dan kun je veel meer kopen. Valt het jou ook op, zei ik tegen R, dat geen kind zegt: dan hou ik lekker veel geld over? Zo, nu was ik dus net mijn… lees meer >>
Ik kreeg een mailtje van Twitter, ze hadden gemerkt dat iemand had geprobeerd in te loggen op mijn account via ‘Safari on Mac in Rotterdam’. Achter Rotterdam stond een sterretje, Rotterdam was een gokje ‘op basis van het IP-adres’. Je kon denken: aardig; je kon denken: waar bemoeien ze zich mee; je kon denken: die Twitterlui vinden wel heel snel dingen abnormaal (één keer per jaar half jaar inloggen bijvoorbeeld). In de straat liep een… lees meer >>
Vanwege die reiger gisteren dacht ik aan mijn oudoom en vanwege dat nieuwe rode asfalt zocht ik naar de naam van het poldertje waar die weg langs loopt en kwam ik op een historische site met oude kadasterkaarten. Ik ging eens met mijn oudoom en oudtante naar kennissen. Het waren de jaren zeventig van de vorige eeuw. Op de enorme achterbank van de Mercedes had ik het rijk alleen, we reden over snelwegen die ik… lees meer >>
