Ik nam me voor haar niet, zoals vorig jaar, de hele tijd de hand te reiken. Ze was nu negen. Ik ontgrendelde haar moeders fiets, ze stapte bij me achterop en begon direct te kletsen. Volgens mij gaat kletsen haar beter af zonder oogcontact. Ik trapte flink door, we hadden nog tien minuten. ‘Jippie, lekker snel,’ zei ze, ‘mama fietst altijd heel langzaam.’ Op de Radioweg waar allemaal hobbels waren aangebracht, liet ze een toon… lees meer >>

Ik kom uit de grond, steek de tramrails over en buig af naar links om uit de drukte van de markt te blijven. Voor de Markthal mensen met camera’s en telefoons als camera’s. De ondernemers die alleen vers verkopen zijn hapjes gaan serveren, vertelde een vriend, om het hoofd boven water te houden. Toeristen kopen geen kilo granaatappels, die kijken en eten en drinken misschien iets. Ondernemers die eten serveren protesteren. Vooralsnog houdt de eigenaar… lees meer >>

Er lag een peer op het doosje met eetbare violen. De viooltjes waren geel en had ik speciaal besteld en zou ik straks op de chocoladetaart doen die ik had gemaakt voor het verlate kersteten. Het recept stond in het Stadskookboek Rotterdam dat ik van vrienden had gekregen die straks die taart zouden gaan eten. Er moest heel veel chocola in. Onverantwoord veel. Vorige week had ik over peren geschreven, dat de lekkere er niet… lees meer >>

Ik zette het blikje drie uur lang in water dat kookte. De wikkel liet al na een minuut los. Ik maakte een foto van het ontwikkelde blikje, stuurde die rond met het onderschrift ‘de voorbereidingen zijn begonnen’. Daarna liet ik het blik heel lang afkoelen. Het stond zo nadrukkelijk in het recept, over dat afkoelen, zeker drie uur, dat ik zelfs toen het alweer een eeuwigheid op kamertemperatuur was, ik nog verwachtte dat bij het… lees meer >>

Ze hadden deze wijk gekozen omdat ie af was, en omdat mensen er relatief lang bleven wonen, en omdat de gezondheidszorg goed georganiseerd was. En dan was er ook nog in het hart van de wijk een gezondheidscentrum waar ze zo bij in konden trekken. Prinses Juliana had het geopend in 1991 toen ze zelf al bijna 82 was. Op een foto krijgt ze, of geeft ze, dat is niet helemaal duidelijk, een bosje bloemen van een… lees meer >>

De merel, het vrouwtje, verdwijnt met een snavel vol bouwmateriaal in de aucuba van de buurvrouw. Niet één keer, maar vier keer. Kennelijk weet zij, net als de tuinman die vorige week zo fors heeft durven snoeien, dat de vorst die heus nog ergens is, ons land niet meer zal aandoen. Gek dat ik over de regen denk: mals, fris, de ontkiemende zaadjes kunnen het vast gebruiken, terwijl het nat in hoeveelheid en gestriem niet… lees meer >>

Voor wie het gemist heeft, of voor wie het wel gezien heeft, maar niet meegeschreven, hier de woorden die Nobelprijs-winnaar Orhan Pamuk afgelopen zondagavond sprak in de tv-serie Made in Europe gepresenteerd door Dimitri Verhulst. ‘De romankunst is het beste dat de Europese beschaving heeft voortgebracht, het is te vergelijken met een symfonie of een kathedraal. Het is een uitvinding van de menselijke verbeelding in zijn ultieme en meest volwaardige expressie. […] Romans gaan voor… lees meer >>