Volgens de overlevering was mijn oma (1888-1979) fel tegenstander van gaatjes in de oorlel. ‘Als God het nodig had gevonden dat er gaten in je oren zaten, dat had Hij ze wel meegeleverd’, hield ze haar kleindochters voor. Ik dacht hieraan toen ik, alweer een paar jaren geleden, een interview las met iemand die op blote voeten liep. Het klonk me onmiddellijk logisch in de oren. Als God het nodig had gevonden dat er hakken onder onze hielen zaten, of onze tenen tegen elkaar gedrukt, dan had hij daar wel voor gezorgd, zei ik mijn oma na. Of anders de evolutie wel.
Toch stapte ik niet direct op blote voeten naar buiten. Wat als ik ergens in zou trappen? Wat als mensen raar zouden kijken, of zeggen dat ze het maar vies vonden? Waarom vonden mensen voeten trouwens vies? Onze voeten zaten niet aan roltrapleuningen, winkelproducten, kantinetafels. Onze tenen peuterden niet in neuzen en oren, veegden geen billen af, pulkten geen pitjes tussen tanden vandaan, krabden niet over onze huid, werden niet afgelikt.
Er was een tussenoplossing: de blotevoetenschoen. Op internet kon je ze bestellen, maar er waren wel twintig merken. Er was een echte barefoot winkel, in Arnhem. Ik nam me voor een keer naar Arnhem te gaan, maar het kwam er niet van.
Toen onlangs de herfst begon – na die lange hete zomer waarin ik maandenlang op blote voeten en simpele sandaaltjes liep – haalde ik dichte schoenen tevoorschijn, maar mijn voeten protesteerden. Zelfs de ruimste schoenen voelden krap. Maar daar was weer een interview met iemand die op blote voeten liep, Jaap dit keer. Jaap had een sportschool en wist veel over bewegen. ‘Je lichaam is heel efficiënt en past zich aan aan wat je veel doet’, zei Jaap. ‘Dus zit je veel? Dan wordt je lichaam daar heel goed in. Bepaalde spieren worden korter, andere langer, weer andere afgebroken. Datzelfde gebeurt met je voet als je een schoen draagt. Sommige spieren in de voet worden afgebroken, omdat ze nooit worden gebruikt. Je lichaam constateert dat en denkt: kennelijk heb je die spieren niet nodig.’ Bij mensen die op blote voeten gingen lopen, haalde Jaap onderzoek aan, verbeterden de balans, sprintsnelheid en sprongkracht enorm. Sprongkracht? In de crossfitbox was ik al een tijd aan het oefenen om de sprong op een houten box te kunnen maken.
Je moest je voeten laten wennen, zei Jaap. Loop binnen op blote voeten en koop voor buiten barefoot schoenen. Hij noemde één merk. Ik googelde het merk. Het was Duits, ik kon ze niet in Arnhem uitproberen, de schoenen waren uitsluitend via de webshop te koop. Bevielen ze niet, dan mocht ik ze de eerste keer gratis terugsturen. Ik bestelde de schoenen die ik het mooist vond. Ze kwamen, ik liep er binnen op. Mijn voeten voelden zich net zo vrij als in de wollen sokken die mevrouw G voor me gebreid had. De tenen konden alle kanten op. Toen ging ik ermee naar buiten. De eerste minuut voelde het een beetje naakt, daarna was het voetenbevrijdingsdag. Nu al wist ik dat ik weldra mijn andere schoenen zou kunnen opruimen.
Waarom was mijn oma niet net zo fel tegen conventionele schoenen geweest als tegen gaatjes?