Na drie dagen zoeken en navragen en leren over Kelvin en lumen en wattages en heel veel meten en nog eens meten op de millimeter bestelde ik vier soorten ledlampjes ter vervanging van de laatste halogeen- en gloeilampjes hier in huis; een klus die zomaar op het lijstje had kunnen staan dat ik in januari maakte.
Liever was ik naar een winkel gegaan waar deskundige mensen me in een kwartier konden vertellen wat ik nu in drie lange sessies op internet bij elkaar had geleerd. Maar WattNou die voorheen op de Nieuwe Binnenweg zat en waar ik twee jaar terug voor de verlichting in de keuken uitstekend advies had gekregen en goed geslaagd was, had nu alleen nog een afhaalbalie op de Veilingweg van waaruit ze de bestellingen van de webwinkel verzorgden. Ik kon daar nog altijd langsgaan, maar voor vier van de vijf fittingen hadden ze sowieso geen lampjes die geschikt of klein genoeg waren voor onze armaturen.
De volgende dag al zou Post.nl de lampjes komen brengen. Ik kreeg een vrachtlading mails en een track & trace-code; het lijkt allemaal reuze handig, maar rustgevender is het om gewoon een dag of wat onbezorgd te wachten tot de brievenbus kleppert of de deurbel gaat.
Het pakket zou tussen 11.00 en 13.30 uur komen. Na het zien van de film Sorry We Missed You wil ik de stress van pakketbezorgers niet nog groter maken, dan zelf maar wat stress, dus ververste ik de track&trace-pagina om de haverklap en keek ik voor ik naar de wc ging de straat in of er niet net een busje aan kwam rijden waarna ik vliegensvlug plaste. Diende zich een grotere boodschap aan, dan moest ik die maar uitstellen tot na de bezorging, en als het echt niet anders kon, zou ik dat doen op het toilet naast de voordeur, zodat ik bij het horen van een stoppende bus, een schuivende busdeur, naderende voetstappen en die twee ongeduldige drukken op de deurbel, door het wc-raampje naar de bezorger kon roepen dat hij de doos op de groencontainer mocht zetten.
Om twaalf uur ververste ik de track & tracepagina en verscheen de melding dat de bezorging vertraagd was. Tot wanneer werd er niet bij vermeld, het tijdslot bleef onveranderd op 11.00 – 13.30 staan. Dat bracht een nieuw dilemma. Om vier uur kwamen vrienden, dat hadden we met één, twee appjes afgesproken. Ik moest naar buiten om boodschappen te doen voor een troostrijk maal: de vrienden namen ongeveer op dit moment voor de laatste keer afscheid van hun vader/opa/schoonvader. Wat was wijsheid? Zo snel mogelijk gaan of toch nog even wachten? Uiteindelijk ging ik om drie uur naar buiten, om half vier was ik terug. Half half verwachtte ik een briefje op de deurmat ‘sorry we missed you’, maar dat lag er niet.
Stipt om vier uur drukten de vrienden op de deurbel.