In het volledig plantbased restaurant Mr and Mrs Watson, dat onderdeel was van mijn verjaardagsverrassingscadeau van R, kreeg R zijn caffe latte met havermelk. Hij had de haverdrankpakken in de supermarkt wel eens bekeken, ik trouwens ook, daar stond dan op: water, 8,9 procent haver en dan nog wat kleine dingen en dat kostte dan bijna twee euro.
Weer thuis zocht ik op internet naar ‘zelf havermelk maken’. Ik klikte een item van de jonge honden van de Keuringsdienst van Waarde (KvW) aan, altijd goed. Ze belden met fabrikanten: waarom kostte een liter havermelk – je moet eigenlijk zeggen: haverdrank – twee, drie of zelfs vier keer zoveel als een liter koemelk? Terwijl er geen koe gevoerd en verzorgd hoefde te worden en negentig procent van het pak water is? Een supermarktdeskundige had het antwoord. Mensen die gezond willen leven hebben daar geld voor over. Oftewel: je vraagt wat de gek ervoor geeft. Zoals wel vaker was er geen enkele relatie tussen kosten en prijs, niet bij de havermelk, trouwens ook niet bij de koemelk.
Een KvW-medewerker ging met een boodschappentas naar een voedseltechnoloog. Ze deden honderd gram havermout uit een pak van vijftig cent in een maatbeker van een liter en vulden die aan met water. Daarna gooiden ze de boel in de blender en lieten de boel lekker draaien. Vervolgens was het een kwestie van de drank door een hele fijn zeef of een doek gieten en laten uitlekken. Voila.
’s Ochtends probeerde ik het gelijk uit in de Magimix – mijn eerste en tevens laatste aankoop bij Hudson’s Bay. Terwijl de keukenmachine vijf minuten sneed en husselde, waste ik een lege perensapfles schoon. Ik scheurde twee koffiefilterzakjes open, legde die in een zeef, zette die op een maatbeker en begon de crèmekleurige drank uit de Magimix over te gieten. Dat werd een kliederboel, dus haalde ik de koffiefilters weg. Toen liep het beter. Ik hield ongeveer een halve liter haverdrank over. De havermoutprut die achterbleef in de zeef gooide ik niet weg, maar kookte ik mee in mijn gebruikelijke havermoutontbijt. Grove havermout vind ik lekkerder dan fijngemalen havermout. Ik moedigde R aan een scheutje van de verse haverdrank in zijn koffie te doen in plaats van een kuipje koffiemelk. Ja, het smaakte goed, een beetje naar havermout, gebondener.
De volgende dag kookte ik het perfecte havermoutontbijt: drie dessertlepels havermoutvlokken, een florsje minder koemelk dan gebruikelijk en een flinke scheut havermelk. Zo romig was mijn ontbijt nog nooit geweest. Gingen na de boeren ook de koeien protesteren, dan was ik voorbereid.