In het groentekrat van Landzicht deze week bloemkool, komkommer, andijvie, zoete aardappelen, champignons en kiemen. Voor vanavond koos ik de frisgroene andijvie. In Trouw stond ooit een simpel recept met andijvie. Ik had het uitgescheurd en bewaard, het heet bitekuteku, een prachtige naam die ik gek genoeg nog nooit had opgezocht. Nu dus maar. Het bleek de Congolese naam voor een aan spinazie en andijvie verwante bladgroente die bij ons amarant heet. Toen ik de plaatjes zag ontdekte ik dat bitekuteku gewoon in onze voortuin staat, die sierlijke plant met zijn krachtige omhoog rijzende wijnrode pluimen die er vorig jaar opeens was en dit jaar opnieuw is opgekomen. Zonder het te weten had ik net als de buurman rechts groente in mijn voortuin, iets wat volgens de buurvrouw links officieel niet mag.
Maar met andijvie kon dit gerecht dus ook. Ik sneed de andijvie in smalle reepjes, waste ze en deed ze in een vergiet. In wat zonnebloemolie fruitte ik zachtjes een ui, na vijf minuten deed ik er een half blik fijngesneden gepelde tomaten bij en legde het deksel op de pan. Ik deed een potje linzen in een vergiet, wachtte tien minuten, tilde toen het deksel van de pan, deed er een half blikje tomatenpuree bij, roerde goed en legde het deksel weer terug. Opnieuw wachtte ik een poosje, lepelde toen twee eetlepels pindakaas (die van 100 procent pinda’s en niks anders) bij het tomatenmengsel en liet het nog even pruttelen. Vervolgens haalde ik het deksel eraf en voegde de fijngesneden andijvie bij de prut. Ik draaide de knop naar negen, roerde flink en liet de andijvie slinken. Daarna deed ik de linzen erbij en roerde opnieuw. Die linzen stonden trouwens niet in het recept, da’s mijn eigen toevoeging. Tot slot nog wat peper en zout, klaar.
Niet vergeten morgen eens verder te kijken dan die sierlijke pluimen en een amarantblaadje te plukken en proeven.