Klein en fijn

Omdat R zich had voorgenomen deze vakantie zijn werkkamer op te ruimen en het einde van de vakantie al in zicht was toen hij zich dat voornemen herinnerde, schoot het lekker op. De grote archiefkasten en de stellingkast die veel te veel plek innamen konden allemaal weg, daarvoor in de plaats had hij wel wat nieuwe boekenkasten nodig. Ik hielp hem door wat te meten en zei dat drie kasten van tachtig breed wel konden. Op de website van Ikea zocht ik op hoe groot de pakketten waren en hoe zwaar en toen gingen we op pad en ik zei nog dat ik alleen vergeten was de auto op te meten, maar ik maakte me geen zorgen want we hadden de gekste pakketten in flinke hoeveelheden in onze diverse autootjes vervoerd en altijd was het op een of andere manier goed gekomen. Vanuit de parkeergarage namen we de lift naar de klantenservice en de kassa’s en daar staken we via het smalle pad direct door naar de hoge magazijnstellingen, we pakten een platte kar en liepen naar stelling 01 in pad 01 wat ik wel logisch vond voor het bekendste artikel van Ikea. De pakketten waren best zwaar, we tilden er drie op de kar, keken toen even in een computer waar de opzetstukken lagen, liepen pad 01 iets verder in en pakten één opzetstuk. Toen gingen we naar de zelfscankassa en achter de kassa bleef ik bij de kar en kocht R twee veggiehotdogs omdat we allebei na ons ontbijt niks meer gegeten hadden en het inmiddels drie uur was. Op de frozen yoghurtmachine was het gleufje voor het muntje afgeplakt, maar de softijsmachine deed het wel, daar was het erg druk. Toen we uitgegeten waren, duwden we de kar naar de lift, de lift in, de lift weer uit en naar de auto. Ik trok de passagiersstoel helemaal naar voren en deed de rugleuning zover mogelijk omlaag. Via de geopende achterklep duwden we een pakket over de rugleuning van de achterbank en daarna over de hoofdsteun van de passagierstoel. Het pakket kwam tegen het handschoenenkastje tot stilstand. Het was duidelijk dat er op deze manier nooit drie pakketten meekonden. R trok het pakket weer terug, ik deed de stoel een stuk naar achteren, waardoor de rugleuning meer omhoog kwam, maar nu kon het pakket wel verder doorsteken tot waar normaal de passagiersvoeten zich bevinden. Maar waar lieten we de andere twee pakketten? We haalden het pakket er weer uit en deden het rechterstuk van de rugleuning van de achterbank plat. Dat hielp wel iets, maar toch kwamen we op een punt dat R opperde dat we misschien wel drie keer moesten rijden. Omdat ons dat toch erg onaantrekkelijk leek en omdat we toch ergens die drie pakketten al gewoon in de auto zagen liggen, deden we nog een laatste poging door ook het linkerdeel van de achterbankrugleuning plat te klappen. Toen konden we twee pakketten op hun smalste kant een beetje dwars door de auto vanaf de linkerhoek van de kofferbak en dan net voor de handrem doorstekend tot helemaal over de passagierstoel naast elkaar zetten en dan kon het derde pakket daar plat bovenop tot bijna tegen de voorruit. ‘Maar waar ga jij nu zitten?’ zei R. Ik had dit eerder bij de hand gehad, toen was ik met Z, met spullen voor haar kamer, en toen was zij achter mij gaan zitten op die neergeklapte rugleuning met haar hoofd een beetje gebogen onder het dak. Dus zo ging ik ook zitten, zonder rugleuning, zonder mogelijkheid om een gordel vast te maken, en we kwamen veilig thuis en prezen ons kleine autootje en onze volharding.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.