‘Het is totaal zinloos wat ik daar doe.’ Hij moest nog anderhalf jaar en ik durfde er geen weddenschap op af te sluiten of hij het ging afmaken. ‘ ’s Ochtends maak ik een rondje langs de zaalpatiënten en de rest van de dag zit ik aan een bureau administratieve systemen te vullen.’ Ik dacht aan Joris Luyendijk die in 2015 op de radio zei dat Nederland bekend stond als een oppervlakkig land, een van de minst intellectuele ter wereld, razend knap in logistiek maar met nul interesse in wát we van A naar B schuiven. Ik bedacht me dat we inmiddels ook groot waren in boekhouden. Miljoenen mensen die er nooit voor hadden gekozen, brachten hun werkzame leven boekhoudend door. ‘Laatst moest ik voor iemand maatschappelijk werk regelen, maar dat mag ik dan niet, want ik heb geen telefoon, dat doet mijn collega die net iets meer mag. Maar die kent die patiënt niet, dus gaat de helft van het verhaal verloren.’ Hij was het liefste gewoon hier, in het huis met de oude appel- en perenbomen, een schuur en kelders en een zwembad in de tuin onder aan de dijk met aan de andere kant de grote rivier en de uiterwaarden. Van de appels had hij met een vriend appelbrandewijn gemaakt. Gewoon geprobeerd. Er viel in dit huis nog zoveel te ontdekken, er waren nog zoveel projecten uit te vogelen en dan was er nog dat computerspel waaraan hij het allerliefste werkte. ‘Al dat geld- en capaciteitsverslindende onderzoek naar zeldzame ziektes,’ zei hij, ‘al die mensen die we verzwakt in leven weten te houden en die hun slechte genen doorgeven. Terwijl er nog altijd honderdduizenden gezonde mensen ten prooi vallen aan malaria. We maken de soort alleen maar zwakker.’ Als hij het vol wist te houden, zou hij een bootje kopen en aan de andere kant van de rivier huisarts worden. Of één dag in de week verzekeringsarts: net genoeg om de vaste lasten te betalen. Op zijn MacBook Air had hij een regelpaneel waarmee hij lampen en apparaten aan en uit kon doen en stroomverbruik, temperatuur en vochtigheid gedetailleerd kon bekijken. De energie kwam van Qurrent, omdat die niet aan waterkrachtstroom deed en dat was voor hem, verwoed kanoër, een belangrijke eis, maar nu was Qurrent samengegaan met Greenchoice en die deed er wel aan. Ik zat bij Greenchoice en ik wist van niks, maar het klopte. De aandeelhouder van Qurrent had alle aandelen overgedaan aan Greenchoice. Daarover hadden we het ook. Dat je dacht ergens goed te zitten en dan was er weer een of andere overname en zat je weer bij een bedrijf dat je verwerpelijk vond.