Normaliteit

Ik ontmoette een vrouw die een straat verderop woonde. Ik kende haar niet, maar nu wel. Zij ontmoette een vrouw die op dezelfde middelbare school had gezeten, ze kenden elkaar niet, maar wel allerlei andere mensen van die school. Ze waren bijna zeventig, ze spraken over hoe de wereld veranderd was, ze vertelden hun kleinkinderen wel eens: ik was tien toen ik voor het eerst een nieuwe jas kreeg. Toch wilden de vrouwen niet ruilen met hun kleinkinderen. Ik kreeg er niet de vinger achter waar hun angst precies zat en het was jammer dat ik pas vandaag het essay ‘Niemand wil nog ruilen met Rockefeller’ van Ralf Bodelier in de De Groene Amsterdammer van 19 mei las. Anders had ik ze kunnen vertellen dat toen zij acht waren (1952) er wereldwijd 23 miljoen mensen stierven door oorlog. En dat er dat zo’n vier miljoen waren toen ik kind was (Koude Oorlog) en dat er in de wereld van hun kleinkinderen vorig jaar zo’n 170.000 mensen stierven als gevolg van oorlog en terrorisme. Bodelier haalt de filosoof Karl Popper aan die ons diepgewortelde pessimisme ronduit verwerpelijk noemde, en demoraliserend voor de jeugd. Ik had nota bene ooit nog een mondeling examen over Popper gedaan. Ook ik was zijn vermaning vergeten. Maar nu zou ik hem onthouden. Bodelier was worldsbestnews.nl gestart, tegen de onwetendheid over het goede nieuws en wat de normale toestand van de wereld is. Max Rosers Our World in Data bestaat al langer en naar Hans Roslings Gapminder heb ik al eens verwezen.