Acht uur, had ik tegen de tegelman gezegd. Dat was maar goed ook, want om tien over acht belde mijn vriendin al. Of ik naar de verhuisplek kon komen. Er was lichte paniek, iets met brommende en grommende verhuismannen. Via mijn zwager was ik aan de tegelman gekomen. Hij kwam uit het dorp waar mijn oom was geboren en getogen. Op terreinen waar ik zelf geen vinger achter kwaliteit kan krijgen val ik terug op mijn geboortestreek. Wat niks garandeert. De tegelman leek op mijn zwager, lang, slank, de haren stug, het accent zwaar. Hij tikte met zijn duimstok op de tegels, hoorde wat ik ook al had gehoord. Hol. Buiten tegelen over oude tegels gaat altijd mis, zei hij. Het onderliggende beton was al flink verzadigd. Hij zou me een prijs sturen. Hij zocht in de vele zakken van zijn werkjas, diepte een rood timmermanspotlood op en vroeg me mijn mailadres op te schrijven. Dat rood schrijvende potlood klopte op een of andere manier. Mijn vriendin appte ik: nog even ontbijten, dan kom ik eraan.
Werkzaamheden
Voeg toe aan je favorieten: Permalink.