Waakzaam

bierIk zag de man met het gele Heineken-kratje weer. Liep hij de vorige keer terug, nu liep hij heen. Het kratje stond bovenop een rode Dirk-tas die weer op het geraamte van een boodschappentrolley stond. Hij trok het geraamte op twee wielen met de rode Dirk en de gele Heineken achter zich aan en ging bij wijnhandel Les Brown naar binnen. Ik verlegde mijn koers en botste bijna tegen de man op toen hij de wijnhandel weer uitkwam. Zijn trolley stond binnen tegen een stapel wijndozen. Ik verlegde mijn blik naar de man: hoogbejaard en mager, een grijze pantalon rondom zijn dunne, licht naar buiten gekromde benen, daarboven een korte zwarte herenmantel. Zijn haren waren wit en dun, maar nog redelijk verdeeld over zijn schedel, die licht naar voren helde. Hij stak met een licht hippende tred – de benen iets te hoog opgetrokken en dan met kleine stapjes weer neergezet – de rijbaan over naar de tramhalte, kruiste de rails, ging verder over de volgende rijbaan en aan de andere kant de paar trapjes af naar het trottoir waaraan drie kroegen op rij. Bij de meest linkse stapte hij naar binnen. De AIVD zou een goeie aan me hebben. Bij Mario’s zat de veel te dikke mevrouw met de geblondeerde haren op de buitenbank te roken. Ze zit daar iedere week.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.