‘Orthodyfenylfenol,’ zei ik. Ik toonde de groentevriend de website op mijn telefoon. Eergisteren hadden we het over gassen en schimmelwerende middelen gehad. Ik had laatst kaki’s meegekregen, maar ik was afgehaakt op het vreemde smaakje. De groentevriend zei dat dat vroeger niet zo was. Kaki’s laten net als spinazie dat stroeve achter op je tanden. Vanwege de tannines. Sinds het met een of ander middel wordt behandeld, is dat wrange weg. Maar sindsdien dus dat bijsmaakje. Van de kaki’s sprongen we naar het citrusfruit uit Zuid-Afrika. Wil het Europa binnenkomen dan móet het met een schimmelwerend middel behandeld zijn. ‘Staan zulke kisten een tijdje in mijn bus,’ zei de groentevriend, ‘en doe ik de deur open, dan hangt er een rare lucht, zurig, kattepis.’ De mensen kregen nu sinaasappels als plastic tassen, onvergankelijk, de groentevriend was juist blij als hij af en toe een rotte sinaasappel aantrof. ‘Dan weet ik dat het fruit rijp geplukt is.’ Hij kneep in een Spaanse sinaasappel zonder schimmelwering en een Zuid-Afrikaanse mét. Die laatste rook naar niks, die eerste rook naar Sinterklaastijd.
Camouflage
Voeg toe aan je favorieten: Permalink.