Ik pakte mijn telefoon, tikte op de rekenmachine, typte 1639872000, tikte op het deelteken, typte 60. Ik deelde nog een keer door 60, daarna door 24, daarna door 365, toen op het =-teken. 52. Ongeveer 52 jaar is de ik-persoon die op bladzijde 265 van Peter Verhelsts De kunst van het crashen zegt: ‘Ik heb tot nu ongeveer 1.639.872.000 seconden geleefd …’ Toen ik toch bezig was zocht ik ook even de schilderijen van een paar bladzijden eerder op: Paint en Study for a man with microphones van Francis Bacon. En Eadweard Muybridge, de fotograaf die voor het eerst op bladzijde 77 wordt genoemd en die, volgens Wikipedia, via snel achter elkaar genomen stilstaande beelden liet zien dat een paard in galop helemaal loskomt van de grond. Hij had er twaalf snelle fototoestellen voor nodig. Nu past die techniek – onder de noemer Sport of Hi-speed burst – in onze broekzak. Maar weten we nog dat een paard met alle vier de benen loskomt van de grond, en hoe precies? In James Salters Lichtjaren komt een knipsel tevoorschijn, waarop een schilderij van Van Dongen van Picasso’s maîtresse, de beroemde Fernande. Salter schrijft: ‘De gelijkenis met Nedra is verbluffend.’ Nedra is een van de hoofdpersonen in Lichtjaren. Ik realiseerde me dat ik geen duidelijke voorstelling van Nedra had, in de zin van zoals je iemand herkent op een foto. Toch dacht ik haar te kennen. Het schilderij Fernande had ik ook opgezocht. Een schilderij kan. Als er had gestaan dat Nedra op Brigitte Bardot had geleken, dan was ‘mijn’ Nedra aan diggelen geslagen.