Gunnen

Ik wist niet goed hoe het er in een verpakking uit zou zien. En hoe noemde je het eigenlijk: gaas, net? Er waren nu al drie aardbeien met nog maar een vleugje rood opgevreten door de vogels. Een koolmeesje had ik daadwerkelijk aan de slag gezien. Ook al gunde ik ze hun fruitdieet, ik gunde mezelf de verrukking van die dertig zelf geteelde aardbeien net iets meer, bovendien was er genoeg in de tuin, onder andere de kikkervisjes in de vijver, eigenlijke een ondiepe plas water, een verrijking ten opzichte van voorgaande jaren. In de enorme kas vol planten en plantjes en ook hekwerken en Gardena-spullen was geen net, de man begreep me onmiddellijk, ik moest naar de andere kas waarin perkplanten, ‘potterie’, zaaigoed. Het bleek een verrassend klein pakketje. Voor de zekerheid nam ik niet de 5m x 2m maar de 10m x 2m. Met een beetje moeite paste het in mijn kontzak, toch vermeldde de prijssticker 5,09 euro. Het was er in groen en in zwart, zwart telde 12,5 gram per vierkante meter, groen 7,5, omdat het mij ontbrak aan kennis over het functionele verschil koos ik voor groen. De man achter de kassa zei: ‘Het probleem is dat de vogels ze eerder lusten dan wij.’ Thuis kwam het leukste karwei: hoe span je groen net? Ik probeerde wat met bamboestokken, maar dat was niet succesvol. Toen spande ik stevig draad, van de trapleuning naar de stam van de blauwe regen bij de pergola, van de blauwe regen naar een plank van de schutting en van de plank weer terug naar de trapleuning: een ongelijkzijdige driehoek een meter boven de grond. Het groene net hing ik met kerstbalhaakjes aan het touw, als een rok om een rouwbaar (en omdat net lichter is dan een fluwelen rok zette ik het met wat potten vast op de tegels), om tot slot de bovenkant dicht te maken. Vanmorgen zag het al een stuk roder.