Groen

Ik zag dat de man de metro niet hoefde te halen. Daarvoor was zijn glimlach te groot. Hij kuste de kleine vrouw die met mij was uitgestapt niet, maar nam wel het rode boodschappenkarretje van haar over. In zijn andere hand klemde hij een Volkskrant. Hij zei: ‘ik sprak Sascha nog.’ ‘Sascha was toch dood?’ zei de vrouw, ‘wie vertelde dat ook alweer?’ Ik sjouwde mijn zware boodschappentas, een karretje hoefde nog niet, al was het best makkelijk, en maakte van de palmkoolbladeren die bovenop lagen chips; in de oven, gehusseld in wat olijfolie en zeezout, precies zoals de jongen achter de kassa bij Marqt had uitgelegd. Ik had ze gekocht omdat ze me aan die Portugese soep deden denken. De Marqt-jongen zei dat palmkool in New York helemaal hip was. In plaats van Portugal zweefde er een vleugje New York in mijn keuken.