Verjaardag (1)

Ik was op een verjaardag en ik hoorde iets interessants en toen dacht ik aan die vorige verjaardag waarop ik ook iets interessants hoorde. Een machinist vertelde dat hij van een dienst van tien uur er negen en een half op de bok zat. Treinmachinisten waren de enige beroepschauffeurs zonder rijtijdenbesluit. Op de bok moet ik opletten, zei hij, ik mag niet eten, kan niet naar de wc. Hij moest ook steeds vroeger beginnen. Niet dat er om vier uur ’s ochtends passagiers zijn, dan zijn er alleen drie dronkenlappen,  maar het nationale spoorbedrijf wil aantonen dat er geen ruimte is voor andere vervoerders op het spoor. Dan had hij tot drie uur ’s middags zijn ene dienst gehad en kon hij na thuiskomst en nog wat eten zo ongeveer naar bed om uitgeslapen die vroege trein te rijden. Na een grote verstoring moest hij een keer de eerste trein van Utrecht naar Den Haag gaan rijden. Op het perron zag hij dat ze de trein als intercity wilden wegsturen. Met de conducteur en iemand die over de perronborden ging, maakte hij er een stoptrein van. Hij zei: ik ga toch niet zo’n eerste trein langs al die stations jagen waar honderden mensen staan te wachten én naartoe moeten. Dat leek me logisch. In Den Haag werd hij door vier hoge piefen opgewacht. Waar hij mee bezig was. Hij zei: ik moest een trein naar Den Haag rijden, dat heb ik gedaan. Er volgende zware gesprekken. Pas in het vierde gesprek schoof iemand van de veiligheidsinspectie aan. Die richtte zich tot de bazen. Dat het onverantwoord en verboden was om een bomvolle trein op intercitysnelheid langs bomvolle perrons te jagen. Verjaardagen zijn meestal saai, maar je hoort nog eens wat.