Buitengeluiden

buitengeluidenIk leefde binnen. Door het gekantelde raam stroomde een smalle strook buitengeluiden. De achteruitrijwaarschuwingspiepjes waren deze ochtend niet van de shovels die al weken onvermoeibaar tegels en straatstenen en brokken fietspadasfalt van hier naar ik weet niet waar rijden. De shovels hadden CAO-vrij, vermoedde ik. Vanochtend was het de vuilniswagen, die vrij was geweest op zijn vaste dag hier en nu extra vroeg kwam vanwege een dubbele portie straten. De piepjes werkten als een moderne kerkklok. Ik zag pantoffels en gestreepte pyjamapijpen onder de aaibare kamerjas van de buurman van nummer 16 en het lichtroze tricot dat uitpiepte onder het lange vest van de overbuurvrouw. Allebei trokken ze de groene bak vanuit hun voortuinen haastig naar de straatkant, waar de jongens in hun fluorescerend oranje al nonchalant de bakken aan de armen haakten, op weg naar de hongerige bek. Als het aan de vrije mens lag maakte die het krieken van de dag alleen slapend mee. Toen de dag was overgegaan in de nacht van morgen en de piepjes allang verstomd, stroomde een ritmisch gedreun gesmoord door een wollen deken door de gekantelde opening. Misschien van de disco bij het station, die allang niet meer zo heet natuurlijk, het verraadt hooguit mijn leeftijd. Als ik met een van de laatste treinen terugkeer, op vrijdag of zaterdag, kruisen onze levens elkaar soms even. Ik op weg naar huis, naar de plek bij het gekantelde raam, de jongelui op weg naar hun marktplaats van verleiden en verleid worden, voor wie het allemaal pas gaat beginnen. Hoop ik.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.