Streeploos

streeploosIk zag twee mannen met ladders, ze wasten ramen, bij sommige huizen alleen de bovenramen, bij andere huizen alle ramen en ook het glas naast en boven de voordeur. De ene glazenwasser was links, de ander rechts, ze begonnen tegelijk bij nummer 6 en 8 en voerden een ballet in spiegelbeeld op, de rechtshandige was voor het mooie net iets te klein. Eerst sopten ze het raam in, dan trokken ze met sierlijke bogen in een ononderbroken beweging het nat weg. Sponsje over het onderste houtwerk en de schuin aflopende raamdorpel, klaar. Bij het laatste huis van de rij stak de linkse glazenwasser zijn arm door de heg, rommelde wat, opende toen de houten poort en verdween met zijn ladder achter het huis. De huizen aan de overkant hebben geen achterom meer. Ooit had iedereen de brandgang bij de tuin getrokken. Ging de glazenwasser van tuin naar tuin? Stonden daar geen onneembare schuttingen zoals bij ons in de rij? Ik zou ze ook eens moeten vragen, die jongens, ik bekeek ze door het niet helemaal schone raam waar we zelf onmogelijk bij konden, maar dan moest ik eerst over mijn verzet heen, dat je geen vrije keus hebt, dat als ik een willekeurige glazenwasser zou bellen, dat die dan zou zeggen dat het niet zijn wijk was en dat je dus vastzat aan deze jongens. Ze oogden niet onaardig. Ik had weleens gelezen over lek gestoken banden, gestolen ladders, en nog erger. Het was geen fijne wereld, die glazenwasserwereld. Dat stond me tegen, maar schone ramen lokten ook.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.