Schaars

timmerhuis2Ik zei dat ik de wollen deken van het platteland goed kende en de man knikte. Hij was in deze stad geboren, maar nu woonde hij in Noord-Brabant. In de buurt van Veen, zei hij, daar had ik zeker wel van gehoord. Ik herinnerde mij de tv-beelden van de strijd om het enige kruispunt op oudjaarsnacht, waar jongelui zeiden dat ze het hele jaar keihard werkten en vonden dat ze recht hadden op een dag lol in het jaar, waarmee ze bedoelden zo veel mogelijk auto’s in de fik steken, en dat de politie dat nooit ging winnen. De man had me net door een gebouw geloodst dat nog gebouwd moest worden, de fundamenten lagen er al en ook twee enorme stalen constructies had ik bekeken vanaf het uitzichtspunt, waarvoor ik een trapje op moest. Het was een impuls geweest om naar de stad te gaan, naar het informatieuurtje, zoals dat op de website stond. De man vroeg wat ik wilde drinken, ik zei thee, hij zei dat er een quooker was maar dat hij nog niet helemaal wist hoe die werkte. Ik liep met hem mee, ik zei dat ik wist wie de quooker had uitgevonden, maar dat dat natuurlijk niet garandeerde dat ik wist hoe er kokend water uit te krijgen. Echt kokend was het water in het papieren bekertje niet, maar de thee was goed te drinken en toen loodste de man me via een papieren plattegrond en een enorm beeldscherm, waarop hij het gebouw kon draaien en van zon en schaduw kon voorzien op ieder uur van de dag, van de veertiende naar de zesde verdieping en ik gaf aan wat ik belangrijk vond en hij noteerde de appartementen die daar ongeveer aan voldeden en hij zou me de plattegronden mailen. Er waren niet veel appartementen in het hartje van deze stad met zulke grote dakterrassen. Beter gezegd: er waren soms wel grote dakterrassen maar dan was het appartement belabberd of onbetaalbaar. ‘s Avonds legde Erika Verdegaal op tv uit hoe wij een gezonde relatie met geld konden krijgen. Ze liep door een winkelstraat met allemaal schreeuwende reclames die ons het gevoel gaven dat de aanbieding alleen vandaag was. Nou, zei Erika, die is er morgen ook nog en overmorgen ook. Vanmiddag hadden die glazen appartementen met enorme dakterrassen op de begeerlijkste plek in de stad schaars geleken, maar nu besloot ik dat ze er volgende week ook wel weer waren en dat gaf veel rust.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.