1969

whkmpIk zag ballonnen waarop stond ‘opruiming’ en tussen die ballonnen vijf jonge vrouwen met sluik halflang en lang haar in de kleuren blond, goudbruin en zwart. Ze droegen mouwloze jurken. Eén jurk was donkerblauw met een diagonaal rood ruitpatroon die was afgeprijsd van 39 gulden 75 naar 24 gulden 75 en er was een lichtblauwe jurk met vanaf de heupen vier platte plooien voor 19 gulden 75 en dan was er voor 12 gulden negentig een jurk met verticale strepen, geel, roze, blauw en groen, en op dat roze zaten donkerroze bloemetjes en op het geel zaten groene bloemen en op het groen gele bloemen en op het blauw ook groene bloemen. Het was een vrolijke zomerjurk. Tussen de dijen en de knie was een tussenstuk gezet, daar liepen de roze en de blauwe streep horizontaal in plaats van verticaal. En dan was er nog een mooi gebloemde jurk in blauw, groen, bruin en wit (van 24,75 voor 14,90) en eentje in rood met gouden blaadjes (van 19,75 voor 14,90). Wat ik zag was een pagina uit de Wehkampcatalogus uit 1969. Mijn geboortejaar. In mijn jeugd was de Wehkampcatalogus wat het internet vandaag de dag is: mijn venster op wat er in de wereld te koop is. Ik kon die catalogus eindeloos doorbladeren. Alleen de geur die uit de honderden pagina’s opsteeg maakte mij al duizelig. De catalogus had een vaste indeling. Eerst dameskleding, dan herenkleding, dan kinderkleding en dan de rest. Het ondergoed had zijn eigen plek na de bovenkleding, opnieuw in de volgorde: eerst de dames, dan de heren, dan de kinderen. En daarna kwam het overige. Serviezen, beddengoed, handdoeken, televisies, stereoinstallaties, stoelen, kasten, tosti-ijzers, fietsen, koffers. In de zomercatalogus stonden op de laatste pagina’s zwembaden. Het water was helder blauw en de metalen randen wit met vrolijke bloemen. Zo’n zwembad leek mij het paradijs. Mijn moeder zei: volgens mij is dat jongetje groter dan dat hele zwembad. Toch bleef ik verlangen naar dat helderblauwe water dat helemaal van mij zou zijn. Ook waren er kinderglijbanen en schommels en tuingereedschap en boormachines. En er was die ene pagina met de gezichtsmassagestaaf en een knipogende mooie vrouw met een wit schortje om haar heupen en een wit diensterkapje op haar hoofd. Het strakke zwarte jurkje dat ze daaronder droeg, kreeg je er niet bij. Ik vond de jurken voor de zomer van 1969 heel mooi. Ik zou ze zo willen kopen.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.