Ik hield even in op het fietspad, omdat het half geblokkeerd was door een busje dat hoorde bij een vrachtwagen met een platte laadbak waarop twaalf oranje brievenbussen stonden. De twaalfde was net uit de grond gehaald en opgetakeld. Zo zonder grond om in te staan oogden hun lichtgrijze benen enorm lang, een beetje zoals bij de beelden van Giacometti. lees meer >>
Door de regen beginnen de suikerbieten eigenlijk opnieuw, zei mijn broer. Hij bedoelde dat het blad – zeker het blad dat nog nauwelijks ontwikkeld is – opnieuw gaat groeien en daarvoor energie onttrekt aan de biet. Dat was niks geks, zei hij, want suikerbieten zijn een tweejarig gewas. Dat wij de bieten al na een jaar rooien, is eigenlijk gek. In jaar 1 maakt de plant een biet met voldoende energie en voeding, in jaar… lees meer >>
Er is een man in Lederhosen met een innemend jong gezicht, zijn goed geknipte haren zijn grijs, toch is hij nog geen veertig. Het land waarin hij woont is heel erg wit, zegt hij, alleen in de meest westelijke stad is er wat anders te zien dan alleen maar wit, dankzij de diplomatie en de nabijheid van Frankrijk. De landen waar zijn werk is, zijn het tegenovergestelde van wit. Zonneboer noemt hij zichzelf. Om de… lees meer >>
Gisteren was het relatief makkelijk, bijna allemaal bos, veel schaduw, in mijn fantasie gaat iedereen na deze verzengende zomer bomen planten. Het verschil tussen volle zon en schaduw is al snel tien graden. We zigzaggen van links naar rechts, van ondraaglijk naar draaglijk, zelfs onder de eiken waaromheen hier vaak een roodwit lint met Pas Op Eikenprocessierups zit, is de schaduw weldadig. De vrouw die vijf kilometer voor het eindpunt aan kwam lopen bij de… lees meer >>
Na de hoeveelste gang wordt het lacherig? Er zijn codes op dit soort plekken. Je begint met een aperitief, niet aan tafel in het restaurant waar straks het echte werk begint, nee, op het terras of in luie stoelen. Prima. Ik ben een non-alcoholicus, zei ik. De goedlachse jongen had uitstekende cocktails zonder alcohol. Prima. En hij had gelijk. Op het terras bij die cocktails kregen we al een trits aan amuses. Niks zonder uitleg.… lees meer >>
We wisten niet helemaal waar het in zat: die te strenge pony, de woorden die er iets te gemaakt uitrolden, de automatische glimlach, maar of ze er nog echt veel zin in had, de B&B-mevrouw, wisten we niet. Het eten was voortreffelijk, de aankleding tot in de puntjes met gesteven witte servetten en kunstig ontworpen vorken en messen, daar niet van, en het ontbijt de volgende dag was ook heel goed. Het stel aan het… lees meer >>
In dit dorp stonden niet de huizen centraal, maar een flink grasveld. Op dat grasveld groeiden hoge bomen die veel schaduw gaven. Ook zag ik de restanten van twee diepe putten, eentje diende als drinkwater voor de beesten, de ander als watervoorraad voor brandweer of andere nood. Hier graasden schapen. Rondom dat enorme grasveld stonden huizen en nog een enkele boerderij. Ik las dat het dorp wel dertien van zulke centrale grasvelden met bomen en… lees meer >>
