We wisten niet helemaal waar het in zat: die te strenge pony, de woorden die er iets te gemaakt uitrolden, de automatische glimlach, maar of ze er nog echt veel zin in had, de B&B-mevrouw, wisten we niet. Het eten was voortreffelijk, de aankleding tot in de puntjes met gesteven witte servetten en kunstig ontworpen vorken en messen, daar niet van, en het ontbijt de volgende dag was ook heel goed. Het stel aan het tafeltje naast ons vroeg of we gingen wandelen. Was een prima openingszin, iedereen droeg slippers, sandalen, behalve wij. Zij hadden deze overnachting cadeau gekregen van hun dochter die voor de liefde van Noord-Holland naar Groningen was verhuisd, waar binnenkort getrouwd ging worden. Vandaag mocht de moeder mee naar de trouwjurkenwinkel. De B&B-mevrouw was alweer met het terras bezig toen we klaar waren voor vertrek, we konden afrekenen bij de B&B-meneer. Hij bleek de kok van gisterenavond. We complimenteerden hem. Hij kookte al zijn hele leven, zei hij, iets anders kon hij niet. Ze overwogen de kamers tot suites te verbouwen, wat ons een uitstekend idee leek, en het diner alleen nog op basis van private dining te doen. Groepen vanaf acht à tien personen. Leek ons ook slim. Wie ging er met een volle koelkast en een geprepareerde keuken zitten wachten op gasten die misschien wel, misschien niet langskwamen. Het bedrag dat ik eerder met hem had afgesproken voor het vervoer van onze bagage was hij vergeten op de rekening te zetten, dat liet hij zo. En ja, natuurlijk wist hij waar de Loohoeve was. Als je dat als kok niet kent, zei hij. Vol verwachting liepen wij de hele dag over zonbeschenen paden en door bossen. Zelfs de niet ingeloste verwachting van de man die op GPS liep en die zei dat er straks vennetjes kwamen waarin we onze verhitte lijven waar het water gestaag langs afliep konden verkoelen, wat natuurlijk helemaal niet kon, omdat die vennetjes zo goed als opgedroogd waren, kon de pret niet drukken. We liepen een gehucht in en eerder dan ik dacht doemde het op: een sjiek naambord, een groot grasveld, een waterpartij, een rietgedekte hoeve. Het was nog geen half drie.