Vrijwilligers

De aanmeldzuil werkt als de incheckapparaten op Schiphol. Paspoort of rijbewijs erin of ervoor en er rolt een barcode uit. Voor wie het niet snapt zijn er vrijwilligers in lichtblauwe sweaters. Op Schiphol zijn de incheckzuilen alweer bijna overbodig, daar check je gewoon thuis of in de trein in via je laptop of smartphone. Maar zover is het hier in het ziekenhuis nog niet. Het is jammer dat de zuil alleen Nederlandse identiteitsbewijzen accepteert, maar… lees meer >>

Vijver

In de vijver van het park veel meerkoeten, zwanen en grote eenden met een zwarte hals, witte wangen en een zwarte kop en snavel. ’s Avonds in de veldgids Welke vogel is dit? determineer ik ze als brandganzen. Vergeet ik niet meer. De vreemdste zwemmer is een hele grote zwarte vogel met een imposante grijze snavel met een weerhaakje aan het eind. Hij zwemt alleen en snel. We lopen langs de vijver over het gras… lees meer >>

Vogelgeluidencursus (3)

Vier vrouwtjesfazanten verscholen in de beschutting van de slootkant achter het clubhuis van de voetbalvelden waar het op zaterdag naar frietvet ruikt. Het is de mannetjesfazant met zijn felrode lellen op de zijkanten van zijn kop die de groep verraadt. Hij trippelt achter de vrouwtjes aan die daarop beginnen te rennen en dan zie ik ze pas, met hun fantastische camouflagekleed. Eerder deze week kwam de pimpelmees als lesmateriaal langs. Ik zat in de tuin… lees meer >>

Maandagochtend

Onze polsen stonden naast onze billen op de voetbar en onze voeten drukten ver voor ons uitgeschoven tegen de blokken en de bedoeling was dat we onze billen van die bar afhaalden, op onze polsen leunden, onze heupen omhoog duwden en dan als het ware als een plank die voeten en die blokken zouden wegduwen en dan in de meest verre positie de billen helemaal lieten zakken en ons dan terug lieten trekken door de… lees meer >>

Auto, mobieltje

Stephan Sanders schrijft in de Volkskrant van afgelopen donderdag dat hij geen mobiel heeft. Er was een tijd dat het niet hebben van een auto zo’n zelfde status had, zeker op het platteland. Naar die mensen werd meewarig gekeken. Hoofdschuddend spraken mijn ouders en hun vrienden over de vrouwen zonder rijbewijs die na het overlijden van hun man met rijbewijs geïsoleerd en afhankelijk van de goedertierenheid van anderen – met rijbewijs en auto – achterbleven.… lees meer >>

Vogelgeluidencursus (2)

De weerapp op mijn telefoon zegt dat de zon om 7.25 uur op is. Daarom gaat wekker om kwart over zeven. Ik was me snel, kleed me aan, draai in de keuken een sleutel om, beweeg een hendel omlaag en schuif de pui open. Ik ga zitten op het randje van het terras, mijn voeten op de tuintrap. In een buurtuin rechts een hoge tweetonige roep van een kleine vogel: hoog-laag-hoog-laag-hoog-laag-hoog, pauze. Op mijn telefoon… lees meer >>

Vogelgeluidencursus

Ik begin gewoon ergens. Vest mee, nee, niet nodig, sleutel weer in het slot, vest op de kapstok, deur dicht, de uitbundige nazomer in. Op de paden eerst vooral honden. Een loslopende herder blaft naar een paard in de wei. Nergens een baasje. Dan komt een vrouw vanachter de bomen die zegt: ‘Het is gewoon een paardje.’ De herder komt nu op mij af en ik ben benieuwd wat de vrouw haar hond gaat uitleggen.… lees meer >>