Om te stemmen konden we niet meer terecht in De Gulle Gans waar het altijd een beetje naar gekookte aardappels rook, daarom liepen we rond half elf via het winkelcentrum en de markt naar de kerk. Op het stembiljet stond het adres van de badmintonhal, maar dat was veel verder lopen. In de kerk moesten we de trap op, naar de zalen, en dus was het bij de lift een gedoe met rollators en mensen… lees meer >>

Ik zei dat ik zo boodschappen ging doen en R liep graag mee, maar eerst moest hij nog even langs de wasstraat, daar lag een nieuwe ruitenwisser. O ja. De achterruitwisserarm. ‘Ik hoorde ‘pok”, zei R vorige week. Eén van de twee jongens die voor de wasstraat sop op de auto’s spuiten en ze afspoelen had gevraagd hoe oud de auto was. Hij maakte foto’s van de auto en het nummerbord, noteerde de tijd en… lees meer >>

Ik trok een handdoek van het wasrek en stopte die samen met sokken met antislipnoppen in mijn rugzak, draaide de voordeur van het nachtslot en rende over het voetpad tussen de twee achtertuinen door. Toen ik op het elektronische bord bij de bushalte zag dat ik nog drie minuten had, stopte ik niet gelijk met rennen, de cadans was prettig, het ontwaakte mijn lichaam. Ik stak de weg over, liep langs het benzinestation en vervolgens… lees meer >>

Ik vulde de vogelvoedersilo bij, zelfs kauwen en eksters probeerden hangend aan de kooi waar alleen mezen en roodborsten doorheen passen, wat zaden van de bodem te pikken. De bosrank bloeide steeds uitbundiger met zijn stervormige witte bloempjes en snelgroeiende nieuwe scheuten. Ik trok een scheut die tussen de planken door in de tuin van de buurvrouw dreigde te verdwijnen terug en verbond hem met een stukje groendraad aan een stevigere tak. Ook andere scheuten… lees meer >>

Toen ik binnenkwam was N de aardappelschrapmachine aan het schoonspuiten. De groentevriend maande hem om ermee te stoppen en mij te gaan helpen, want dat is de ongeschreven regel sinds ik de groentevriend omstandig geprezen heb dat hij eindelijk eens een jongen voor de zaterdag heeft aangenomen. Ik zei N dat hij zich niet hoefde te haasten, dat ik alle tijd had. Heb jij ooit weleens haast? vroeg de groentedochter die de afwezigheid van klanten… lees meer >>

Ik mocht bij de bloesjes en shirtjes. Dat was makkelijk, alles op die rekken kostte vijftig cent. Ik kreeg een blauwe polo met in witte letters Bazaar op mijn linkerborst en toen ik die aanhad hoorde ik er helemaal bij. Een meisje kocht drie shirtjes, een vrouw bekeek een roze shirt met witte bloemen, haalde het uit het rek, hing het weer terug. Een kwartier later wist ze het nog niet. Een sjieke mevrouw vroeg… lees meer >>

De oud-collega die op de enorm drukke uitvaart een broodje voor me bemachtigde, zegde ooit zijn baan op om zes maanden niks te doen. Hij ging zeven weken reizen en realiseerde zich bij terugkomst dat hij van die zes maanden er maar drie echt vrij zou zijn, omdat hij vanaf maand vier alweer moest gaan solliciteren wilde hij in de zevende maand weer brood op de plank hebben. Ik zag dat hij er nu nog… lees meer >>