Zaterdag

Toen ik binnenkwam was N de aardappelschrapmachine aan het schoonspuiten. De groentevriend maande hem om ermee te stoppen en mij te gaan helpen, want dat is de ongeschreven regel sinds ik de groentevriend omstandig geprezen heb dat hij eindelijk eens een jongen voor de zaterdag heeft aangenomen. Ik zei N dat hij zich niet hoefde te haasten, dat ik alle tijd had. Heb jij ooit weleens haast? vroeg de groentedochter die de afwezigheid van klanten opvulde met het schoonmaken van de weegschaal en het plateautje onder het pinapparaat. Zelden, zei ik. Ooh, zei ze, ik altijd, altijd net op tijd, altijd racen. Waarom? vroeg ik. Ze had geen zin tien minuten eerder op te staan en dat snapte ik, haar wekker gaat op een onbarmhartig uur op de rand van nacht en ochtend. Een buurvrouw van de groentevriend stond om zes uur op en dat wist hij weer omdat hij haar regelmatig om kwart over zes in de lift tegenkwam terwijl ze bezig was haar schoenen vast te maken om dan om half zeven de trein naar Amsterdam te nemen. Voor de omzet was het een slechte dag, dat kwam niet alleen door het stormachtige weer, maar ook door de afgesloten rotonde. Eerder deze week hoorde ik dat die afsluiting zelfs de gemeenteraad aan de Coolsingel bereikt had. Ondertussen was N klaar met de schrapmachine en veegde zijn natte handen af aan zijn schort. Of ik nog naar zijn sportclub was geweest. Ik knikte. Vorige week was ik voor het eerst bij het hotel linksaf geslagen en langs de loodsen en over de hobbelige weg met de grote vrachtwagens parallel aan de snelweg gefietst, naar de lichtgrijze loods, toen voor een proefles, gisteren een eerste les. Alles draaide om snatches, zei ik. Ik trok een denkbeeldige stang van onder mijn knieën langs mijn lijf omhoog waarbij ik mijn ellebogen op de hoogte van mijn schouders bracht. Heb je eerder iets gedaan met gewichtheffen? vroeg hij. Nooit, zei ik. Spierpijn? Nee, ik deed rustig aan, eerst maar eens de techniek onder de knie krijgen. Als kind deed N al karate, daarna had hij nog allerlei andere sporten geprobeerd en dit was het uiteindelijk geworden, vanwege de combinatie, vanwege dat je alles ontwikkelde, kracht, souplesse, techniek, hij was een van de besten in deze tak van sport, dat laatste wist ik niet van hem, maar van de groentedochter, en van R die zijn naam ergens op internet hoog in een uitslagenlijst had gezien. Ik kocht bananen, mandarijnen, muskaatdruiven, Tasty Tom tomaten en een zak Hoeksche chips. Misschien kunnen we een keer tegelijk gaan, zei N, ’s middags als er geen lessen waren in de grijze loods. Daar verheugde ik me op.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.