De oudste van de tweeling streek over de stof van mijn rokje. Mooie kleuren, zei ze. Toen legde ze haar linkerhand op mijn knie waaromheen een paarse legging. ‘Hé,’ zei ze. Ze bracht haar rechterhand naar de legging van haar moeder die drie knieën verderop zat. Met haar ene hand wreef ze over mijn been, met haar andere over die van haar moeder. ‘Ja,’ stelde ze stellig vast, ‘ze zijn hetzelfde, mijn linkerhand voelde hetzelfde… lees meer >>
Ik kon de bulgur van Zonnatura nergens vinden. De Albert Heijn-jongen liep met me mee. ‘Hier stond het altijd,’ zei ik. Zijn blik gleed grondig over het schap, toen schudde hij zijn hoofd. ‘Vaak,’ hij had zijn stem iets gedempt, ‘krijgen wij rechtstreeks van het hoofdkantoor een schapplan en dan zetten we alles neer zoals op het plaatje. En dan kan er zomaar een product zijn weggevallen.’ ‘En nu?’ vroeg ik. Hij dempte zijn stem… lees meer >>
Er zou een oma doodgaan. Wanneer wist niemand. De dokters konden haar niet meer beter maken. De oudste van de twee broertjes hoopte dat er niet te veel gehuild zou gaan worden straks. Ook wilde hij zijn oma, zodra het leven uit haar was, niet meer zien. Kon hij er zeker van zijn dan hij, in het crematorium bijvoorbeeld, niet toch per ongeluk een glimp van haar zou opvangen? En ook de oven, op het… lees meer >>
Zette ik mijn handen volgens opdracht op schouderbreedte, dan tikte ze die iets dichter bij elkaar. ‘Je bent geen bodybuilder.’ Moest ik mijn knieën op heupbreedte brengen, dan begon ze te lachen. ‘Sinds wanneer heb jij Surinaamse heupen?’ Omdat Renate vakantie had, nam Christa mij onder handen. Frisse vreemde ogen. ‘Schromelijke zelfoverschatting’ luidde de diagnose. Verkwikt nam ik afscheid van Christa. In de buurt van de standplaats van de falafelkar, waar al drie weken geen falafelkar meer… lees meer >>
Je kunt nergens meer naar toe, zei de buurvrouw, daar zijn overstromingen, daar is het 50 graden, daar zijn onlusten. Nu ging ze naar Zuid-Afrika. De buurman van de andere kant vroeg of wij de kaart met ‘proficiat Jan’ in de bus hadden gedaan. Ik dacht aan het etentje waarvoor hij ons een jaar geleden had uitgenodigd wat zijn verjaardagsfeestje bleek te zijn. Nee, zei ik, niet onze kaart. 78 was ie geworden, hij ging… lees meer >>
Bij Jumbo hadden ze iets nieuws, detectiepoorten. Ze stonden bij de kassa, direct na het pinapparaat. Toen ik er met mijn volle groentevriendentas doorheen liep om de soyamelk, bulgur, kappertjes en roti-wraps in te pakken, ging de poort piepen en oplichten. Tl-achtig licht. Als je het licht wegdacht, leek het op correct inchecken bij de trein en metro. Ik liep weer terug om af te rekenen. Opnieuw kabaal. Interessant, zei ik. Ik bewoog nu alleen… lees meer >>
Al aan het begin van het parkeerterrein hoorde ik dat er iets aan de gang was. Zonder versterkte muziek kon niks meer bestaan. Voor de Gall&Gall zag ik de eerste kramen. Tassen, sjaals, potten honing, telefoonhoesjes, de gebruikelijke rommel. Een lint van kramen tussen de winkels. Bij de sigarenzaak zei de mevrouw die de krantenbijlagen een slag draaide, zodat ze de krant voor me kon dubbelvouwen, dat de slager voor het eerst tijdens een braderie… lees meer >>
