Ik kocht een pyjama. Het was de eerste pyjama die ik in mijn leven kocht. Vooruit, een jaar of vijf geleden kocht ik er al eens drie, maar die waren voor mijn vader en die kon ik snel in de ongeopende verpakking terugbrengen. Ik kocht de pyjama in de supermarkt. Het was geen impuls. Het was een oplossing waar ik simpelweg niet aan had gedacht, maar toen ik voor die kartonnen display stond van een merk waar ik al eens met grote tevredenheid ondergoed van kocht, begreep ik dat die lange pijpen en lange mouwen een behaaglijk tegenwicht zouden bieden aan de steeds koelere buitenlucht die iedere nacht de andere kant van het dekbed beroert. Een dag later ging ik terug en kocht ik een tweede. De eerste nacht dat ik de pyjama droeg dacht ik: nu kan ik naar een ziekenhuis. Na drie nachten slapen in die pyjama denk ik dat niet meer.