En dan houden de akkers zomaar op, alsof iemand een lijn heeft getrokken, tot hier en niet verder, en groeit er alleen nog maar gras op de aarde. Op dat gras schapen, paarden – ik las ergens over de verpaarding van het platteland als een plaag – en koeien, al zijn die in de minderheid. Volgens de nieuwsberichten hebben de boeren ze naar binnengehaald vanwege de hitte en een gebrek aan sappig gras. Hier en daar een pluimveehouderij, al weet ik dat alleen maar vanwege een bordje langs de weg. Net als op die akkers van gisteren is ook hier geen centimeter onbenut, dus geen flauwekul met rijen bomen, nee grasland tot aan de weg, maïs tot aan de weg. De scholen zijn hier nog in touw, de laatste week voor de zomervakantie, we zien jongelui zonder rugzakken vanuit de richting van de stad komen. De speciale houders voor die rugzakken op de bagagedragers, iets rechtopstaands met een snelbinder direct achter het zadel, hebben al vakantie. Sommige jongelui hebben een beugel op hun stuur, kunnen ze hun armen opleggen en met hun handen beetpakken, kracht aan ontlenen, denk aan Dumoulin op zijn tijdritfiets, hoeven ze niet zoals die vrouwen die ik gisteren zag hun armen over elkaar op hun stuur te leggen.