Geduld

De blauwe druiven kleuren nu snel, bij de witte is het lastiger te zien wanneer ze goed zijn. Voelen moet je. Net als bij de frambozen. Laat het rode vruchtvlees makkelijk los, dan is de framboos op zijn lekkerst, anders wachten. In de vijver nog altijd kikkervisjes. Vorig jaar kropen de mini-kikkers in ongeordende colonnes tegen de randen op, dit jaar heb ik er nog geen een in die toestand gezien. Ook veel kroos. Ik schep het weg met het net, voorzichtig om geen kikkervisjes mee te nemen, daaronder glashelder water. Vincent de tuinman had een tijdje op zijn hurken zitten kijken. ‘Salamanders zitten er ook,’ zei hij. De blauwe regen heeft hier en daar nog een bloeistuip, een van de twee gladiolen bloeit dieppaars. De rechter bosrank, clematis armandii in de taal van de tuinmannen, heeft het vanaf de aanplant moeilijk. De grote leerachtige bladeren kleurden langzaam van geel naar bruin, allemaal. Tuinman Martijn had al een nieuwe gekocht, maar een dag of wat voor hij kwam, was een frisgroene loot aan de grond ontsproten, die binnen een paar dagen tot bovenaan de schutting reikte. Een tuin is geduld. Daarvoor hoef je niet naar India.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.