Fruitverwerking

Gisteren had mijn hoofdpersoon aardbeien ingevroren in diepvriesdozen. Zodra de vruchten versmolten waren tot een blok haalde die de dozen uit de vriezer, dompelde ze kort in heet water tot het fruit losliet van de wanden, deed de blokken over in diepvrieszakken – je had wel honderd diepvrieszakken voor de prijs van één diepvriesdoos – en stapelde de bezakte blokken netjes op elkaar in een hoekje van de vrieskist. Vervolgens waste de hoofdpersoon de dozen in kokend water schoon, klaar voor de oogst van de volgende dag. Vanochtend was er Alice Munro die in het verhaal ‘Dimensies’ een straaltje roze schuim uit het hoofd van een verongelukte jongen laat lopen. ‘Het leek niet op bloed, maar op iets wat je van aardbeien schept als je jam aan het maken bent.’ Vanmiddag las Stefan Hertmans het gedicht ‘De glazen’ uit zijn bundel Neem en lees voor: ‘Het rissen van de rode bessen / op een lege dag […] Gehoorzaam vult ze dan / de heet gespoelde glazen, / glas na doorschijnend rillenglas.’ Ik kon mijn hoofdpersoon ook jam laten maken, dacht ik, een aardbei is een aardbei, en ik wist hoe dat moest, dat spoelen van de potten met kokend sodawater, ook dat roze schuim kende ik, het neigde naar framboos, kroop omhoog langs de rand van de pan, verspreidde een weeïge lucht dat de weke kindermaag tartte, het viel moeilijk te bevatten dat uit zo iets vies zo’n zoete lekkernij geboren kon worden. En hoe goed je ook je best deed, na een jaar konden er bovenin zo’n zorgvuldig gemaakt jampotje toch een paar kortharige blauwgroene kussentjes zitten.