Ik stond voor een klein raadsel. Het begon met de blog van de Nederlandse schrijver die in New York woont. Een emigrant in feite, zelf zoon van immigranten (of emigranten, het is maar vanaf welke kant je kijkt): zijn Duits-joodse vader overleefde de oorlog op veertig onderduikadressen in Berlijn; zijn moeder belandde bij toeval in Nederland, nadat de boot waarop ze met andere Duits-joodse vluchtelingen in 1939 vluchtte door Cuba en de Verenigde Staten werd teruggestuurd naar het Europese vasteland, waar de passagiers werden verdeeld onder Engeland, België, Frankrijk en Nederland (de mensheid heeft een beperkt repertoire als het om de vluchtende medemens gaat) en zij via het quarantainegebouw op Heijplaat, het Lloyd Hotel in Rotterdam en kamp Westerbork terechtkwam in waarvoor ze op de vlucht was: Auschwitz. Op Lexington Avenue had de geëmigreerde schrijver een gesprekje opgevangen, daarover las ik, er stond een fotootje bij: een kanariegele winkelluifel met rode letters. Ik vergrootte de foto omdat ik de familienaam van een vriend ontwaarde, ook een zoon van een immigrant: zijn vader zag het levenslicht in Beiroet (toevluchtsoord van Armeniërs die het etnische geweld in de decennia rond 1900 overleefd hadden), belandde door toeval in Nederland en raakte verliefd. Ik stuurde de vriend een linkje. Hij schreef dat zijn achternaam een ‘reguliere’ Armeense achternaam is, waarvan door omzetting naar het westerse schrift en de pen van toevallige ambtenaren verschillende varianten waren ontstaan: ‘Onze spelling is eigenlijk het resultaat van vergissingen.’ Zijn vader schreef zijn naam nog vaak met een ’t’ halverwege, zoals op de New Yorkse winkelluifel. Ik googlede de winkel op Lexington Ave, die bestond echt, K. Kalustyan was ‘m in 1944 begonnen met Indiase specerijen en levensmiddelen, nu was het ‘A Landmark for Fine Speciality Foods’, met specerijen en producten uit meer dan vijftig uitheemse landen, waaronder ‘Holland’. De foto’s waren kleurrijk, het water liep je in de mond. Alleen de luifel, die er niet nieuw uitzag, was op alle foto’s wijnrood, nergens kanariegeel, het winkelfront was ook anders dan op de foto in de blog. Waar zat die kanariegele Kalustyan’s?