Grens

Ik had nog nooit van Watou gehoord, de plek waar al decennia zomers een kunstenfestival is. Echt iets voor jou, schreef de vriendin met moestuin en minder dan duizend kuub gasverbruik. ‘Aan de Franse grens,’ las ik op de festivalwebsite, en ik dacht onmiddellijk aan wat Gabriel Wyner gisteren vertelde, dat je iedere vreemde taal in een paar maanden vloeiend kan leren spreken: dit was de gelegenheid om zijn methode op het Frans los te laten. Ik las verder, in het Nederlands, en langzaam drong het tot me door dat ik te ver was gereisd, dat Watou dichterbij lag, Belgisch was, Vlaams zelfs. Met de wagen bereikte je Watou het eenvoudigst, maar poëtischer klonk het openbaar vervoer. ‘Je neemt dus best de trein naar het station van Poperinge, om daar over te stappen op de belbus. Bij een reservatie heeft de telefonist gegevens nodig … Je kan best afstappen aan Watou Markt, dat is halte nr. 62 met belbus 69 Poperinge Noord.’