Baanbrekend

eerstekamerIk zag hoe onder druk alles vloeibaar werd. Zo ging het heel vaak in die Kamer met die groene bankjes. Er was een dag voor uitgetrokken, voor het opheffen van de sociale werkvoorziening en voor allemaal strenge regels voor gemeenten richting mensen met een uitkering. Er waren een ochtend en een middag nodig voor alle vragen die de partijen nog hadden. Er werd veel en vaak gevraagd om monitors en thermometers en evaluaties en onderbouwing. Dat wees op weinig vertrouwen in de voorstellen die er lagen. Toen was er een dinerpauze en daarna kreeg de staatssecretaris van de voorzitter twee uur voor de antwoorden, dat ging niet lukken en daarom kreeg ze er een half uurtje bij. Ze raffelde veel vragen af, de lastigste sloeg ze over, ze deed het heel behendig met haar glimlach en sussende toon alsof ze een kleuterklas een eng sprookje vertelde dat heus goed zou aflopen. Zo weinig vertrouwen ze had in mensen met een uitkering, niet dat ze dat zei, maar die gemeenten moesten wel heel streng zijn, zoveel vertrouwen had ze in werkgevers, had ze niet laatst nog een werkgever gesproken die zei dat de Wajonger zijn nauwgezetste medewerker was? En liet de regering de dienstauto’s niet poetsen door mensen met een beperking, ze deden het fantastisch, zei ze, en daarmee had ze de zorg over hoe een krimpende overheid 25 duizend extra overheidsbanen ging scheppen voor mensen met een beperking afgedaan. Het ging straks om honderdduizenden mensen, velen met een arbeidsbeperking, die straks allemaal een werkgever nodig hadden. Het was al drie decennia niet gelukt om anderhalf miljoen mensen die dolgraag zo normaal mogelijk wilden meedoen, een plek op de reguliere arbeidsmarkt te geven. Na de antwoorden van de staatssecretaris had de meerderheid vertrouwen in de aannames van de staatssecretaris dat alles vanzelf goed zou komen, en anders hadden we altijd nog de monitors en de thermometers. Een kritische senator bij wie de sussende woorden niet tot een radicale omkering hadden geleid, zei: het is alsof ik goed voorbereid op de grasmat kom, de wedstrijd moet nog beginnen, maar op het scorebord staat de uitslag al vast. Ik heb verloren. Ik vreesde dat hij niet de enige verliezer van deze dag zou worden.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.