Om iets voor half elf de gele bus met rode letters van DHL met een pakje voor de overburen die iedere centimeter van hun voortuin hebben betegeld. Om elf minuten over elf de witte bus van de kaasboer. Eerst kwam hij met een kaasgele bestelauto, maar sinds vorige week is het een VW-bus met een zwart-witte koe op de flanken. In mijn straat heeft hij twee klanten, vandaag belt hij twee keer vergeefs aan. Om… lees meer >>
We hadden zijn boek gelezen en nu was de schrijver te gast in onze leesclub. Hij was vereerd, zei hij, hij was nog nooit in een leesclub geweest waar zijn eigen boek centraal stond. Dat vonden wij weer bijzonder. M had heel lekker Indonesisch gekookt. Goede rijst, zei de schrijver, hij kleeft mooi. lees meer >>
Misschien kwam het doordat ik de hele dag was weggeweest, geen radio, geen televisie. Of doordat de beurshandelaren de winst van het ‘remain camp’ al in de koersen hadden verdisconteerd. In de trein van kwart over elf ’s avonds zei de man naast mij tegen de man aan de andere kant van het gangpad dat de jongeren het niet wilden, dat de jongeren de hoop waren. Dat was dus het laatste wat ik erover gehoord… lees meer >>
Het vliegtuig gaat steeds beter. Ik moest ‘m drie keer doen en de derde keer daalde ik nog te snel (al stortte ik niet meer neer) en daardoor wist ik dat de eerste eigenlijk best heel goed was. Renate was ook tevreden. We werkten vooral aan de armen en bovenrug. Daar moeten de spieren zo sterk worden dat ze de borst met gemak opentrekken en de schouderbladen tegen elkaar laten botsen. Renate was nog niet… lees meer >>
Op 13 april las ik in de Groene Amsterdammer op de plek van H.J.A. Hofland’s column: ‘H.J.A. Hofland schrijft de komende tijd niet.’ ‘Ik voorspel een overlijdensbericht dit jaar, al hoop ik het niet,’ appte ik een goede vriend die De Groene ook trouw leest. En nu was hij dood. Via de VPRO-radiovrijdagen in de jaren tachtig van de vorige eeuw, programma’s als Het Gebouw en ’s middags Welingelichte Kringen, rolden Hoflands analyses, observaties, kennis… lees meer >>
Ze waren hem nog een keer tegengekomen, de uitvoerder. Hij zat op een bankje, mijn oom en tante op een ander bankje tijdens een van hun vele fietstochten door Nederland. De uitvoerder had gezegd dat het zijn mooiste project was geweest, het appartementengebouw waar mijn oom en tante alweer zestien jaar wonen. Volgens mijn oom en tante was de man twee jaar lang zijn keet niet uitgekomen. Tijdens de bouw had mijn oom regelmatig een… lees meer >>
Het regende inderdaad twaalf uur aan een stuk. In het twaalfde uur liepen we naar Albert Heijn. Ik pakte twee stokbroden, R haalde een pakketje op bij de servicebalie. Het was een badkamerradio. Toen R veertig werd had een goede vriendin, die niet wist wat ze iemand die veertig werd en alles al had moest geven, R een badkamerradio cadeau gedaan. Nu namen we afscheid van het radiootje dat eruit zag als een groot uitgevallen… lees meer >>
