Op de dag dat een kort schrijven van 55 pagina’s het licht zag onder de titel ‘Vertrouwen in de toekomst’ (en alleen al over die titel flink werd geschamperd), las ik de laatste bladzijden van Uwe Tellkamps roman De toren. Het gaat over een land dat uit elkaar valt en waar vertrouwen onder meer betekent dat ouders een acteur inhuren om hun kinderen te leren wat ze wel en niet kunnen zeggen, en dat de eerste… lees meer >>
Het stormde en het regende. Ik stond op, sloot het slaapkamerraam, bang dat de nieuwe raambekleding nat zou worden, liet het bovenste deel ervan zakken, kroop weer terug. Op mijn telefoon las ik de stukjes van Jan van Mersbergen, Arnon Grunberg, Eva Meijer, Thomas Verbogt, Gerbrand Bakker, Henk van Straten, daarna Grunberg en Sheila Sitalsing in de Volkskrant, daarna de rest van de krant. Het was weer om in bed te blijven. Om acht uur… lees meer >>
‘Waarom zijn we met allemaal losse dingen bezig terwijl alles met alles te maken heeft?’ Het was een goede vraag van de jonge vrouw aan de man met grijs haar en een vaderlijk gezicht, type Tom Middendorp, die net was ingestapt en naast haar was gaan zitten. Al had hij er geen antwoord op. Alleen maar meer vragen. Collega’s. Je kwam ze op dit traject in de trein na negen uur weinig tegen. Meer kans… lees meer >>
In de NRC van dinsdag schreef Maxim Februari over de toekomst die tegenvalt, althans volgens bepaalde mensen in technologische kringen. Ze vinden de vooruitgang een beetje teleurstellend. Ze mijmeren over de negentiende eeuw waarin nog gedroomd werd over de mens die vloog op een veredelde, automatische bezemsteel. Maar in plaats van zelf te vliegen staan we anno 2017 op onze sokken in de rij voor de beveiliging op het vliegveld. Volgens de een ligt het aan… lees meer >>
A zei: ‘Ik heb een tijdje plekken met een babyoverschot gemeden.’ Nu had ze er geen last meer van. Ze zag er goed uit. Er hangt een schoonheid rondom haar die mijn ogen willen blijven onderzoeken. Toen ze in de keuken van het dorpshuis – dat hier nog gewoon was, al werd er niet in gegymd zoals in het dorpshuis van mijn herinnering, wel geknutseld, M zei: ‘Op deze stoelen wordt maandag weer geknutseld en… lees meer >>
Ik opende een kastdeurtje boven het aanrecht, pakte een stoel, ging erop staan, pakte van de bovenste plank twee jampotten die vooraan stonden, zette die op het aanrecht, nam de oranje servetten die achterin lagen en zette de jampotten weer terug. ‘Gaat het?’ vroeg R. Ik stapte van de stoel af, opende het pak servetten en zei: ‘Klein maar fijn.’ Z die tegenover R aan tafel zat, dacht even na en begon toen te lachen,… lees meer >>
Z stuurde mij een zelfgeschreven stukje. Ze was met haar klas naar Schmidt Zeevis geweest in de Spaanse Polder. Het was een heel goed stukje. Ik zei: ‘Leuke school die dit soort dingen doet.’ Bovendien leerde ik zo ook nog eens wat. Schmidt kocht de vis van over de hele wereld, verwerkte die en verkocht die ook weer over de hele wereld. Met de hygiëne zat het wel goed. Z en haar klasgenoten hadden allemaal… lees meer >>
