Weegschaal

Hoelang hebben we deze weegschaal al? Geen idee. Het is onze tweede personenweegschaal. De eerste, met een rode wijzer en zonder batterijen, kochten we bij Termeulen, er zat iets zachts wits op de bovenkant, lekker voor je blote voeten.

Deze is van glas met twee metalen strips links en twee strips rechts. Op die strips moet je je blote voeten zetten. Ik kom het boekje tegen, handleiding denk je, maar handleidingen beginnen tegenwoordig allemaal met drie bladzijden waarschuwingen en uitroeptekens. Zo is dit apparaat niet geschikt voor zwangeren, en ook niet voor mensen met pacemakers en andere medische implantaten. Waarom niet? Wat kan er gebeuren? Staat er niet bij. Misschien omdat de weegschaal gebruik maakt van ‘bio-elektrische impedantie analyse’, oftewel: zeer zwakke elektrische stroompjes van mijn ene voet naar mijn andere voet stuurt? Dat weetje staat dan weer onder ‘wetenswaardigheden’.

Behalve over kilo’s geeft deze weegschaal informatie over vet, lichaamsvocht, spieren en botten. Je kunt de persoonlijke gegevens van maximaal tien personen invoeren. Ik vind een briefje van drie jaar geleden. Toen had ik net uitgedokterd wat dat icoontje naast mijn leeftijd en lengte betekende: een poppetje zonder armen dat kennelijk een V-vormig torso voorstelt, is een man, nou ja, het torso dus waar mannen van dromen, een juichend poppetje dat je ook voor een getailleerd torso kunt houden, is een vrouw. Wordt zo’n man of vrouw vergezeld door een gestileerde hardloper/speerwerper dan gaat het om een atletisch lichaam. Het maakt nogal wat uit of ik mij programmeer als een atletische man of als een niet-atletische vrouw. Drie jaar geleden zocht ik het uit: bij hetzelfde gewicht liep het vetpercentage uiteen van 7,9 tot 16,4.

In het boekje staan ook tabellen. De cijfers die op de weegschaal verschijnen als ik erop sta kan ik vergelijken met die in de tabellen. Mijn spiermassa is normaal, het botpercentage, 2,5 kg, is ook oké, al lijkt het me weinig, vet is gering, lichaamsvocht is hoog, zestig procent. Ik kijk op internet of dat kwaad kan, ik geloof het niet, check dan ook even die botten. Wat weegschalen aangeven is niet helemaal correct, botten wegen meer, maar lang niet zoveel als mensen vaak denken, komt omdat ze hol zijn, en ook omdat het niet handig zou zijn als ze zwaar zouden zijn, moeten we immers allemaal meesjouwen.

Sterke botten krijg je door beweging, lees ik, niet alle beweging helpt, fietsen bijvoorbeeld, maar springen is prima. Gisteren sprong ik weer eens voor de double unders. Ik had het rode springkabeltje al meer dan een week niet uit zijn opbergzakje gehaald, maar mijn lichaam was ze niet vergeten. Het ging heel goed. Ik keek naar mezelf in de spiegeling van de ruit. Dat hielp. De ogen hoog richten helpt ook. En de linkerhand moet ik in de gaten houden, niet vergeten die goed naar buiten te wijzen.

Ik ben al bijna vergeten hoe het gewone touwtjespringen gaat.

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Reacties zijn gesloten.